Bhagavad-Gita id est Thespesion melos sive almi Crischnae et Arjunae colloquium re rebus divinis

L PRAEFATIO

maximi est in re critica momenti. Metro viliato suspecta fit lectio; sed metrum claudicare non tuto pronunlare possumus,. nisi leges metricas penitus exploratas habeamus.

In interpretatione mea Bhagavad-Gitae elaboranda interpretationem Anglicam V. Cl. Canoni Wirxiss magno mihi adiumento fuisse, non modo non diffiteor, sed. uliro graloque animo id agnosco. Nonnullis tamen in locis ab antecessoris mei vestigiis abscedendum esse arbitratus sum: quod utrum recle fecerim necne, ipse eruditissimus interpres Anglus, si, quae tot ante annos scripsit, revisere voluerit, celerique harum lilterarum arbitri iudieabunt. Praecipua autem mihi cura fuit, ut ium Latüne, tum perspicue scriberem, quandoquidem nihil effieitur interpretatione, quam per se satis bene intelligere nequeas, nisi eum ipsum librum, unde espressa sit, commentarii vice evolvas..— Quod si quis novum eL inauditum loquendi morem invehat, dum, adversante eius linguae, qua utitur, genio. verbum e verbo reddere conatur: necessario evenit, ut locutiones verborumque conclusiones, quae linguae longe diversae indolis propriae sunt ac domesticae, ideoque leniter profluunt, praepostera imilalione efficlae, lectoribus conlortae videantur atque inexplicabiles

Ceterum linguam Latinam valde idoneam existimo in quam libri Sanseriti convertantur. Non giavalur ea sarcinis islis parlieularum, articulorum, tum definiti tum indefini, pronominum personalium verborumque diversi generis auxiliarium, quas pleraeque populorum Europae recentiorum linguae secum trahere coguntur, propter terminationum inopiam, quibus genera, numeri, casus nominum, personae, tempora, modi verborum apte el cum sonora quadam suavitate discriminantur. ldceirco sermo Latinus tum. verborum siructuras , quales sunL in