RTV Teorija i praksa

(alternativni film, televizija, reklamni i muzički spot, teatar...), raspršuje ili jednostavno otiče, tako da sam medij ne uspeva da dostigne stepen potpunog samopostignuća. Time je opravdano i svrsishodno koncipiranje programa ovakve manifestacije koje uključuje i pomenute srodne video-ogranke. Umetnički video stalno prate i problemi adekvatne prezentacije. Međutim, čak i onda kada bi ovakva vrsta rada bila sasvim prihvaćena od strane institucija u okviru kojih je njihovo prikazivanje moguće (muzeji, galerije, televizija) taj problem bi i dalje postojao jer u okviru ove oblasti postoji veliki broj individualnih jezika koji traže samo sebi svojstvene načine prikazivanja. Čini se da je u ovom trenutku najznačajnije da se publika i pojedinci obrazuju da gledaju takve radove, što je problem po sebi. Kod gledanja umetničkog video-rada nikada ne znamo u šta se upuštamo. Gledalac se mora brzo adaptirati jer svaki rad govori drugačijim jezikom. Gledaoci su često bačeni iz bajke u najsurovije predele bitisanja, iz sna u scene društveno-političkog nasilja, iz polagane video-meditacije u brzu promenu slika... Neophodno je razviti fleksibilnost perceptivnog sistema, brzinu reakcije i praćenja, moć asocijativnog mišljenja, prepoznavanja simbola...

185