Topola

concentus, us, m. [concino] 1) skladno pjevanje, harmonij a, c. avium, tubarum ac cornuum; catervae et c., zajednički zborovi, citavi zbor pjevača ; c. vocis lyraeque. 2) tp. suglasje, sklad, harmonij a, naturae c. atque consensus; doctrinarum; * noster, conceptio, onis, f. [concipio] upr. primanje, 1) začeće, začinjanje {žene). 2) sastavlj anj e pravih formula, judiciorum privatorum, u građanskim parnicama. conceptus, us, m. [concipio] zahvacanje, camini, vatra, požar. 2) začeće, trudnoća; j- zametak, čedo. concerpo, ptum,3. [com-carpo] 1) razderati, raskidati, epistolas, librum. 2) tp. (jednom Cael u Cio., ep. 8,6, 5.) karati, izgrditi, iščešljati, alqm ferventissime, concertatio, onis, f. [concerto] prepiranje, kaskanje, jejuna c. verborum; infinitis concertati onum que (međusobne polemike) plenis disputationibus. concertator, oris, m. [concerto] protivnik, suparnik, jednom Tao. ann. 14, 29. concertatorius, adj. [concertator] propi rao/d, genus dicendi, jednom Cie. Brut. 83, 287. con-certo, i. 1) prepirati se, kačkati se, nadbij ati se, ogledati se s kim, proelio; •}• de regno. 2) napose: riječati se, sporiječiti se, kresati se, cum alqo de alpa re; alq. concessio, onis, f [concedo] dopuštnnje, dopuste nje, uopće oproštenje kazne. eon-cesso, 1. (Plaut.) prestajali, popuštati, malaksavati, s inf.; pedibus, concessus, us, m. [concedo] samo abl. sing. dopuštenje, tuo, deorum. couclia, ne, f. [xoyxv] V školjka. 2) napose a) * grimiz od bagrenke. b) * biser, biserni oa. o) ljuštura, d) * stvari od ljušture, n. pr. rog Mizenov, uljanica, zejtinioa, slanica. conchita ae, m. [xoyx‘ T vs] školjkar, Jednom Plaut. Rud. 2,2, 5. conchyliatus, adj. [conchylium] bagron, grimizan, peristromata; (Suet.) vestis, conchylium, ii, n. \x(>yxvhov\ 1) ljuštura. 2) napose: kam enica, ostriga. 3) bagrenka. Cal.; odatle: grimiz. 1. concido idi, 3. [com-cado] 1) zgruhati se, srušiti se, stropoštati se, conclave; repentina ruina pars ejus turris; caelum omne concidat necesse est; equus ejus ante signum; pregn. mrtav pasti, srušiti se, pugnans, in proelio c.; sub onere; * per herbas; u prilici, falsum crimen statim concidit et exstinguitur, * vjetrovima: jenjavati; * macie c., zgrčiti se; * c. angoris Argivi domus, zatre se, istrijebi se. 2) tp. podati, g i nuli, pr o-

padati, pogibati, res publica; religio; fides (vjeresija) ; opes Carthaginis; mens (svijest); uno crimine; accusatus populi Judicio; f hostes animis; (Tao.) bellum c. 2. concido, Idi, isum, 3. [com-caedo] 1) upr. sasjeći, posjeći, ispresj ecati , naves; itinera pedestria; * montes scrobibus. Napose a) izbiti, izlijem at i, isprebijati, alcjm virgis, b) obležati koga, obljubiti (djevojku); odatle caede, concide, dvoumno, također kao dovik gladijatorima Cio. Verr. 3, 66,155. 2) u ratu: sasjeći, posjeći, equites. 3) tp. a) govor itd. rasjeći, iskomadati, skratiti, sententias, b) riječju ili djelom -.oboriti, upr op a stiti, uništiti, omnem auctoritatem universi ordinis; Timocratem totis voluminibus; Vatinium arbitratu nostro; z alu div at i, istic homo articulatam te concidit, Plnut. con-cieo, Ivi, itum, 2. i -io, ivi, Itum, 4. 1) sastaviti, sazvati, prizvati, skupiti, multitudinem ad se, exercitum ex tota insula, totam urbem. 2) zaljulj ati, zanjihati, goniti, obosti, potresli, uzdrmati, i si., * amnis concitus uzbujala imbribus; tela concita, odapete strijele; * concita flumina; •J* equus calcaribus c.; * procursu c. axis; * crebris freta terris, o gustim otocima cikladskim, koji more suzuju te tako uzrokuju jače burkanje. 3) tp. a) uzbuniti , uzrujati, razdražiti, potpaliti, razljutiti, plebem contionibus, Etruriam in arma, per legatos homines ad arma; * immani concitus ira. b) uzr okov at i strast, djelatnost ili stanje: probuditi, uzrokovati, ro d i ti, povod dati, turbas, inter eos iram hanc. Ter. ; seditionem largitione pessimi exempli, bellum, simultates sibi caedibus rapinisque, Liv.; seditionem, varios motus animorum, tantum consternationis, Tao. coueiUabulnm, i, n. [concilio] zbori ši e, tržište, sud, Liv.; per conciliabula et coetus, Tac.. c. damni i samo c. u šali blu di St e, bordel, Plnut. conciliatio, onis, f. [concilio] 1) vezanje, nj e di nj c nj e, sveza, communis totius generis hominum c. et consociatio; quasi civili conciliatione et societate conjuncti. 2) ujedinjenje u mišljenju : p nedobivanje srdaca za se ili za što drugo, conciliationis causft; hoc valet ad c. Odatle a) sp rij atelj nvanj e, nagnuće, sklono si k čemu, prima est hominis c. ad ea, quae sunt secundum naturam. b) preporuka, c. naturae, o) tečenje, izrađivanje, gratiae. Cio. p. Obu. 31, 84. conciliator, oris, m. [concilio] začetnik, posve d nik, nuptiarum, proditionis.

218

concentus —conciliator