Serbska pčela

70

шн) разумЈти. Нови бм Нсчученпцвх рекди, да е оиа какова стара р^чг. Славенска, коа ни 6 за Сербска уста, ербо е они ни су у своимт> пред^лима нигда чути могли. Но Будимскогђ пред^ла и простацм и наученици сви казати ће имђ таки, да су и они Серблби , и да 6 то нвшва повседневна р -^чб, кон бол-ћ доликуе СербскимЂ устма, нежели Сремско - Бачко - Банатско-Турска р%чв мипђуша. Изђ овогљ дакле многостручногЂ различхн Сербски нар^Ч1Н нсно се видити може, да обХЦеНарОДНБЈИ ГОВОрНБ1И 63ћ1КЂ ПОСТОНННОГ1. правописан1н имати не може. 5-то Невозможно е постоннно правописан1е збога> отношешд нашегљ кђ потомству, Ако сир ^чБ нселимо мм, да сви како праотечески тако и наши трудови суетни не буду, то морамо се старарати, да 1? потомству, у колико бол:ћ можемо, сообшимо: но можемо ли мвд то, као што бм требало, учинити, ако данасЂ отсудително рекнемо: правила она по коима смо се мм владали до данасЂ, ни су добра} зато едногласно установлнвамо, да се у овои истои струки наши послова по овбшђ новбхмђ наи6 олбимђ правилама таки наши сбшова а доцН16 и сви потомцм владати имаго. Заиста не можемо другиМЂ начиноМЂ то учинити разв:ћ 0ВБ1МЂ 6ДНБ1МЂ , да све долко печатанне и руКописне кнБиге и Сербске и Руссшске по нобомђ правописаЈпш печатамо , а затиМЂ све досадашнБИМЂ правописанЈбМЂ сочин^нне кнбиге уничтожимо : ерЂ иначе паисвир1 ,пји тиранни