Serbska pčela

71

ни на св±ту морали бм се назвати, кои бм до тогз> суровства и б^сноте дошли, да и наисветЈб ммсли челов^ческе , наибожественн1Л ( измеЗју прочи) дМств^н душевна праотаца наши а и наша собственна као н Ј кимђ всемогујцествомђ упичтожимо и б&чнои тами предамо. Какова клетва неба и потомака за ово не бм гробове наше потресала!? сви прочи начини , сђ коима бм се ц4ло богатство и сокровип^е умно праотеческо потомству нерушимо предало, противостое возможномђ постоанству правописан1Д- — 6-то Само наше Церкве отношете противостои, не ћу да рекнеМЂ , постоннногђ но каковоп. либо новогђ праЕописанЈн возможности. Ни мало се сумнати не могу, да 651 се таковвга ЧитателБ налазш , комђ бм непознато бмло, да су све Церкве Сербске Кнвиге езмкоМЂ тако названнммђ СлавенскимЂ списанне. СвнпЈјенство дакле, треба точно езмкЂ онаи да зна, на комђ е основанје Церкве Сербске положенно, и на комђ е ц%ло ученје Хр1ст1анскогЂ закона написанно. То нитко отрећи не може. Да поло5кимо дакле садЂ то, да се ново каково постоиино или непостоанно правописаше у кнг>иЛхество а затиМЂ и училиш,а уведе; тко е таи, помамЂ, кои бм се тому дивити могао, што ^е Церква а за нбомђ и цбо народЂ (изузммакЉи н^ко число особмтм научеиика) противђ те ма и нах1свет1е новости наисилн1ИМЂ гласоМЂ загрмити. И заиста наиправедше ј ерЂ уведенхе каковогЂ лшбо нојјогђ правописашн