Godišnjica Nikole Čupića

ПРИЛОЗИ К ИСТОРИЈИ КЊИЖЕВНОСТИ 165

На декоик; Боже ПомОША Де, (Она нЕму сплачема (гокара : Бежи вначе глако нарбраћаи,

Не в нама за разгокора слгам, Садће излести немила Хаждава, Иза кога зелена езера, Погинаће и тебе и мене.

Тогаи гокори коскода Герргга :

О чеешт ли ме китена декоико, бли Би ти моега Бога покерскала, И мовбма се крстома прекрастилл, уд Би тебе изБавил 4 тога (немилога ЗМЕЛ), ХА БИХА нега погоБио.

Декоика нем; не може изгокорити, Змеи проклети езеро замгтио, Прако оде гнагласл декоикинлд,

Д онд ваше Георгта 4) кначка рода, Неизмиче н/ добра кона Потагна 4) злата дизгинг,

И потегну копт: Ш рамена,

И гзвиче и гокори Георгта :

Помози дандсл мене Господи Боже мом и Есе држителк,. ...

Те Хдари змеа нечистога... онесвестио змаја, ухватио га и везао га појасом, па га дао девојци да га води „низ пол ливленско“. Змај стаде звиждати по пољу либленском, а јунак викати „танко гласовито“. То се чуло до Тројана града, препала се тројанска господа. Кад то зачу краљ тројански,