Godišnjica Nikole Čupića
ПРИЛОЗИ К ИСТОРИЈИ КЊИЖЕВНОСТИ 165
На декоик; Боже ПомОША Де, (Она нЕму сплачема (гокара : Бежи вначе глако нарбраћаи,
Не в нама за разгокора слгам, Садће излести немила Хаждава, Иза кога зелена езера, Погинаће и тебе и мене.
Тогаи гокори коскода Герргга :
О чеешт ли ме китена декоико, бли Би ти моега Бога покерскала, И мовбма се крстома прекрастилл, уд Би тебе изБавил 4 тога (немилога ЗМЕЛ), ХА БИХА нега погоБио.
Декоика нем; не може изгокорити, Змеи проклети езеро замгтио, Прако оде гнагласл декоикинлд,
Д онд ваше Георгта 4) кначка рода, Неизмиче н/ добра кона Потагна 4) злата дизгинг,
И потегну копт: Ш рамена,
И гзвиче и гокори Георгта :
Помози дандсл мене Господи Боже мом и Есе држителк,. ...
Те Хдари змеа нечистога... онесвестио змаја, ухватио га и везао га појасом, па га дао девојци да га води „низ пол ливленско“. Змај стаде звиждати по пољу либленском, а јунак викати „танко гласовито“. То се чуло до Тројана града, препала се тројанска господа. Кад то зачу краљ тројански,