Menično pravo. I

131

примери, а никако као иекључиви начини за означавање овога рока, поред којих не би могли постојати и други неки начини. Ове сумње не може бити једно због саме природе ствари, а друго и са тога што се у по некојим од осталих одредаба самога трговачкога законика налазе прописи, из којих се види, да се рок менични може одређивати и на такве начине, које 5. 99. никако и не спомиње. Тако н. пр.

55. 136. и 144. каже се, да се меница може издати са налогом да се плати на обично време по виђењу, а тај се баш начин пи не предвиђа у 5. 99. (па чак ни у 5. 108. нема ни помена о њему).

Према досадањем мора се признати, да се рок плаћања менице може означити не само на који од начина из 5. 99., него и на начин из 55. 136. и 144. (дакле на обично време по виђењу), па и на ма који други начин, који би увек давао могућности, да се сам дан рока може у напред и тачно знати и определити (в. бр. 86). По томе се рок менице може означавати и недељама и годинама по виђењу или издању ит. д.

Б.

Деоба меница према начину означења рока плаћања.

151. — Према томе како је и на који начин означен рок плаћања, могу се разликовати више врста меница, управо више посебних група, од којих опет по неке садрже више разних типова. Те трупе су ове:

Мевшитље са ромом по вићевњу.

152. — Код ових меница за полазну тачку рока узима се дан њихове презентације трасату, т. ј. дан