Moj život i rad

милиона долара. За кратко време, за четири кедеље, реорганизовали смо производњу под врло корисним условима. Довођењем свега у ред, избегли смо расипање које је истовремено увећало цене производима и смањило добит. Ликвидирали смо непотребан материјал. С друте стране, место да држимо као раније петнаест радника дневно од кола, држали смо само девет. То неће рећи да су од петнаест радника шесторица изгубили место; само су престали да буду непродуктивни. Постигли смо ове резултате применом правила да сваки човек и свака ствар морају или доприносити производњи или ишчезнути. Канцелариско особље змо свели на половину, пружајући чиновницима боља места у радионицама. Већина су примили. Били смо скупили неколико тона статистика, зато што с}' биле интересантне, али како статистике не праве аутомобиле, уништисмо их. Избацисмо 60 од сто наших нових телефонских инсталација. У сваком послу има само један мали број службеника којима стварно треба телефон. Раније смо имали једног надзорника на сваких пет радника; сада нмамо једнога на двадесет; остали раде на машинама. Тако смо опште трошкове на један аутомобил свели од 140 долара на 83, и ако можете замислити шта то значи кад је реч о више од четири хиљаде кола дневно, разумећете на који начин је могућно без стварне уштеде, не обарајући наднице, простим укидањем расипања, остварити немогућне цене. Што је важније од свега, успели смо да упо-

120