Otadžbina

600

БАРУД\Н

види — ти ниси видео, како Барудан изгледа, кад се ражљути. Ј> «Па ако ме баш и види ?» «Може свашта бити. Ако сам добро разабрала из његових речи, канда ме и он воли." (( Ха, ха ха ! Она наказа да те воли ! «Та не вичи тако, ако сп своме добру рад, онај би те могао раздробити, какав је ! Није он удавио Дину, што му је онај главу разбио, већ што ме Дина хтеде за жену узетп — у мал' што ми то сам јутрос не каза Иди !» „Шта, ја да се њега бојим ?» куражи се Јова. «Ако ме волиш, ти ћеш лепо лагано за мном ићи." молила га је Стана скоро кроз плач. (( Па добро, хоћу!" пристаде Јова. Најпре га срамота, да се покаже кукавица, а после слуша, бајаги њој за љубав. Нису били ни пет корачаји од авлијских врата а Стана се окрете па повуче и Јову за собом. „Ушле внле у Барудана ! Баш сад је морао изабрати, да прет врата легне — познајем га, ма да је мрачно." (( Та што сам се ја подетио ? Чудна посла, ала ће он баш мене питати где сам био ! Познате ме, зна, да ннсам лопов па ће ме пустити.» И он се окрете, па ће вратима. Ал Стана га обгрли обема рукама. (( Сад ме само послушај ! в — а шапат јој доће тако жалостив. — «Он спава, прилези тамо на слами, јер Барудан, чим превалп поноћ, иде да намири коње, па онда можеш лепо изићи. Мени све нешто говори, да не ће бити добро, ако те сад видп — ти не ћеш сад ићи !» И она га скоро силом одјури слами па се онда полако врати. На прстима приђе Барудану, задржи дах па слуша како хрче. Умирпла се.