Otadžbina

чиновнчке плате

123

А кад знамо, да имамо цивилних чиновника рачунајући у то само сталне и указне чиновнике, а не и оне телеграФисте, поштаре, посталионе, предаваче ни хонорарне проФесоре, који се претписом постављају

1.770. 730.

б. оФицира

свега дакле од прилике 2.500.

онда ћемо наћи, да отприлике само њих 100-тина може доћи на већу плату од 1.000 тал, а то према укунном броју чиновника не износи више него нешто врло мало јаче од З т / 2 °/ 0 , а то значи, да од 100. чиновника само њих 3-ца, рецимо 4-рица долазе на плату већу од 1.000 талира, а они остали 96 — 97. имају по 1.000., 900, 800. па све редом на ниже до 200. талира годитње плате. Нека сад сами г. г. радикали даду одговора, да ли је то тако млого великих чиновника а с »масним« платама кад измеђ> њих 2.500 може да буде 100. са већим платама од 1.000 талира.

У досадањем нашем излагању, миелимо бар, доказалисмо: 1. да плате наших чиновника нису тако вслике, као што то наша необавештена публика држи ; 2. да оне нису велике, како према имј ћности осталих редова нашег грађанства, према развијеним потребама не само код чиновништва него и код свију осталнх редова занимања, а тако исто ни према платама чиновничким по другим државама. 3. да није ни много оних наших чиновника, што имају већу плату од 1 .1)00 талира. А кад овако стоји ствар с олатама, шта ли би имали одговорити на ону жељу г, г. радикала, да пензија не буде већа него само 500 талира. Човек не сме чисто да верује, да г г. радикали збиља и мисле да то и може да буде, и да је корисно да се то узакони, да се то установи из обзира на државну, на народну корист. Кад само и помислимо на овај предлог г. г. радикала, намеће нам се сама по себи мисао, да г. г. радикали не сматрају чиновнике другче него као неку последњу класу људи, као неки измет, или као неке арамије. Мером, коју они тако високо уздижу, неби ништа друго учинили, него или да отерају оне, који се стављају у пензију а небејаху кмудрис те да и дозвол.еним и недозвољеним начином оставе што више »беле паре зе нрне дане", да такве отерају у праве

VIII