Otadžbina

преко границе

101

што му ое у грех уписује, а поглавито противу чуђења команданта кора на његово схватање одношаја међу дивизијом и корпусним командантом, које схватање он није никад имао, јер он нити је имао нити ће имати других назора о томе већ да испуњава све оно што му се заповеди." „Никад — вели се даље у том акту од 21 Децембра пов. № 15 — нисам био толико дрзак да тражим самосталност у раду ван круга. иоверене ми команде, а што сам до сада самостално урадио, изазвале су околности и тренутне неодложне потребе за које не могу одговоран битл не само због срећног успеха, него и због тога што после задатка 0№ 1 од 30 Новембра никакав доуги задатак од команданта кора нисам добио нити и сада какови имам. и ') Што се тиче <( празног простора" између Суповца, Лесковца и Прокупља, дивизијар налази да би зањ добра била и друга класа, а прва крушевачка да се употреби за дејствовање у напред и обезбеђавање. к Односно непријатеља — завршује се овај акт ја бих молио команданта корпуса, ако му је насигурно познато да таковог нема предамном јаког и надмоћнијег, да ми за ово јамчи, и чешће ми изволи тачнија дата о противнику саопћавати, јер мени и аодручним ми командантима и онако нису стављена. срества. на расаоложење да би м јгли сами то сазнавати." Да ли се г. Виничком заиста позледила рана коју је првог рата добио, и која још не беше са свим залечена кад је други рат опточео, или му се досадило у место с Турцима на бојишту ратовати на хартији са својим претпостављенима — то ми, према податцима који нам стоје на расположењу, не можемо пресудити, али је Факт

1 ) Ако је тако било, онда је требало казнити дивиаијара, како је смео без заповести својих старијих, без икаквог (( задатка и од корпусног команданта, оевојити Прокупље и Куршумлију, В« Т>.