Peštansko-Budimska skoroteča

486

ие гране иагко отц-ћиити. К.ад-1, се Турчиих оп. Станка о >ерне, то огиоип оваи V еданк часк вднV п->добру гр:»ну. т<* .иии сч, т,')ме Тл рчина нсмодт, ч -1VI«» по ибрјнмон гиавн та5;о пагко. да с.н'1, отма иергав'1, н;» нежпо падне , а Сганко не хаеКн за погибе.н., к »н му иретнше , (ер к га 6 вапБда већа бћда и не1јолн v Турскпмт, рукама очекнвала). снустисе ст, б\к?г1/1ма у слрдукт., кои бмнше на срећу нћговг снЈл омт, нагерпант,. и ва.1Л1оКисе до!)'* сритн« па дно, нр!е него што су се осга.ш Ту| цв! осв '1 јстнлн , отт, коихт, богме ни (-;д:>н'к јн »- пмао во.гћ исгммт. путемт, у погеру за 11,пм1. поКи. — IIа среКу свош нађе Ст; нко Д0.1Р > сурдл к* едно! ч, К.0 1ара, кои е ноеш </ћкири н дугачку пмпку Овога сад'в аамо.ш, да га опрости ог». б\каг1Н, кое к<>зар »., ирисионг.вши имику на бдно дерво, одма дј.аговоивно учини. Сганко садт, ^видисе опроштенч, отч, окова, гаки сграби пушку Козирову и берзо поиети ст, нвоме у иианине. <\К^озарт, стаде викати, пиакати и ндиковати , што му Станко ум-ћсто захваиности јопјтб и пмпку отнесе; аии Станко неимаде времена молити 1а, брг су на то и нћгови стражари '|Ч ј цв» другимт, угодн'|им'1> иутемт, веКв у сурдукт, стигии, н \право Коззру се лпутиии бв1 ии. бдни су отт, нви садв хот^ии Козара >бити, шго е Станку букапе сђ ногу обш; но другн видеКи, да е и самт, отт. Станка пороби^знт,, сбоп, че< а и пиакаше, сов-ћтоваху своимт, дрм'овима, да га у миру оставе, и да се поберже изв сурдука чисте; ерт, иј идодаваху — ето му в врагв онет'в дао пмпку. пакт, Ке доКи нчитв и са свои ортацв1, те Ке насв све до едногЂ поуб1нги, као што е веКв еднога отт, насв ено и убп>. ^'зевши дакие Турчина, кога бвЈНше Сганко еиовомт, гранолп, на мертво убш, берзо отидт преко Л:-пца к>Ки; ж Станиша опегт, изчезне у шуми, зандишент, тавномв ноКно, кол бвжше међутвгмЈ, земиш покрииа. Посик н^коиико дана посћти Станко жа.»остногђ Козара , коме донесе натраг-в отнешену пушку. захваии му, што га е огч. букаг'1а а ст, твгмв и от'Б Турака освобод^о, и обдарн га богаго кое ор}нпем'Б, кое новцб1. Пое.гћ ово: а догађал Станко е шштв много оштрЈе св Турцвта посгуиао, него и|»е, цеп; естанно отв нви нштуКи снош жен\, и д ћцу, бе.п, да му се захтенин'1; изнерши. Онк е нћко.1пк<> и1,та у немирномт, н несноснчдп, хаидлчпомв станш-пронео; кад-в му се его опетЂнова несј еКа догодј . : ухватише га ен ромаха опетЂ на наш и сграни, пвјл , пј еда. доше жива и здрава рано у вшо ићгно штро Туркомт, на Чемерницв! кодт, оунара. Они гн отма нп конн баце, свежу и исиој-в кони о куш. На п>ту преко Куиенова [>анбоа н ниаНИ1 е новеде се међу ивима н Станк >мт. с.г!;д; шК1и разговор к : „Ио Сганко, сад в си намт, онег в у ргкама; тб1 си доста веКв Турака неминомв смертпо смакао, садв е дакие на те<>е редт, дошао, ваииа, хоК^шт, у ве.швимт. мукама ниатити." — Турцв!, знамв н добро, шта лЈе чека каво самв Вамт, у шаке пао; аии шта Бог-к и светв1И Н|коиа даде. Само жаиим-в пгго ни самБ могао јоштв оноиико Турака убити. ^Н^кт, шта си лчинЈо отђ тоииког-б оруЖ1Н и сребра, кое си отт, нотучени Турака отео ?" — Остав10 самв га веКои-в част11о у «• днои пенцери, гди Ке сигурно иструнути; ерт, га бнзт, мене нитк<> наћи не Ке. „Пак-Б гд4 6 то? бии то даиево? Не бм ии намт, ноказао, гд4 е та пегцера ?* — Зашго не бм иоказао! Што бм ондћ гнвиио, Турско е бмио, нека га дакие опет-в Турцв1 и но« е. То е бв1ио доста казано, за побудити у наивеКемт, степену нрирођено Тгрколп, иакомство: Они га стану мо.жти и ллагивати му се, само да имт, покаже за то ве .«нко биаго. Станко 1И дакие доведе кт, дубокои «днои нруги, у кош уиаз* бмнше гксант,, стерлЈенитт, и мрачант,, пакт, им-в рече: ,6то Турцв!, ту у тои нми им«те доста ору»'«» сребра и сваке друге робе; дакие ако хоКете, а вб ! сиђите се и поизносите све напои^ ' Миађи Турцмхог-ћии су маомх доие у р>пу нКи, аии сгарји су имђ предупредиии, говореКи , да в може бв!ти нма безт, дна, пак*