Platonis opera omnia : uno volumine comprehensa ad fidem optimorum liborum

PRAEFATIO. XIII

in eodem libro p. 104. E. codd. omnes iuxta cum editt. : Ou oU ÓfgeroL cUrÓ TO &vavriov. Quod viros doctos adeo male habuit, ut aut ro évavríov eiiciendum, aut c)ro in «U)rg mutandum statuerint. Neutrum recte. Nam vitio, si quod est, multo lenius medearis. Interposito enim post «vro commate salva sunt omnia. Quippe hoe suscepto non iam in unum co&unt verba «Uro ro £vavríov neque de idea contrarii cogitandum est, sed ro £vevríov pronomini accedit per appositionem, quo ipso is sensus efficitur, quem disputationis ratio flagitat. De appositionis genere autem ista ratione admisso vel ex iis, quae in commentariis nostris Platonicis variis locis exposuimus, adeo nota sunt omnia, ut nihil plane commonendum videatur. lam vero ibid. p. 105. B. voculas £v v9 uncis inclusas exhibuimus. Quibus eiectis locus omnino salvus videtur. Nam quominus etiam 0ouact eiiciendum statuamus, illud impedit, quod prima ista interrogatione quodammodo praeluditur alteri; quae ad corporis valetudinem spectat. Qua occasione monuisse iuvabit, ubicunque istiusmodi uncos adhibuimus, factum autem id non uno loco est, ibi nos vocabula iis inclusa pro suspectis habuisse. In eodem libro p. 109. D. damnavimus nune etiam lectionem librorum: ro Ó' &ivau ve Uv0v vxo &o9«veiag x.v.À. Verissime enim coniecit Heindorfius scribendum esse: v9 0 eivat rotoUrov: vro Go9«veluG *.T.À., ut verba: Um aogeve(ac — vOv épo, anteeressis illustrandis inservire et per epexegesin addi putari debeant. Atque eam rationem confirmat profecto non mediocriter quod pro re/róv apud Eusebium legitur rotrov, ubi, nisi fallor, unus alterve codex etiam diserte rotoUro perscriptum exhibet. mn igitur, habes aliquot exempla emendationum, quales hic et illie nostra sponte tentavimus. Quae quum omnes sint lenissimae atque sententiarum rationibus consentaneae, certe nec iis, opinor, improbabuntur, qui in talibus sunt severiores atque librorum scripturam, quamvis depravatam, tamen ubique mordicus tenendam arbitrantur. —harissime vero aliquid ausi sumus, quod longius ab librorum auctoritate recedat. Cuius generis duo saltem exempla attulisse non alienum erit. Desperatus enim fere a criticis habitus est locus Symposii, qui legitur p. 212. E. Nimirum ibi Alcibiades: viv 02 7x« &ni vy, xeqodaj pov vàg vouvlag, tva. ao vijo éuijo xeqadaje rnv roU Gomorerov x«i xeliiarov xeqodajv, €dv eiu orat, evconoo. In quibus quid sit: £v sivo oUto0í, nondum quisquam inventus est qui legentes edoceret. Enimvero scribendum fuit: $v« s/w ovrooí, quod nunc'*sine cunctatione restituimus. Eodem modo Plat. Epist. III. p. 318. D. fve ovrog evo. Quippe ita excusat orator quod dicit &veó»oov, quippe quod ita intelleetum vult, ut denuo redimiendi vim et potestatem habeat. (uo animadverso nemo facile erit qui de emendationis veritate dubitaverit. Sed longius etiam a vulgata scriptura recedere ausi sumus Tim. p. 33. A. Ibi vulgo legitur: xor«voov, og & &(iore và