RTV Teorija i praksa

karakter kultume komunikacije koja se uspostavlja sa njima, može da bude relativno jedinstven, što može da podstiče komplementarnu funkciju televizije i književnih dela, a može da bude i delimično različit, što svakako otežava takvu funkciju. Mi smo pošli od toga da je funkcija televizije u jednoj svojoj bitnoj dimenziji, kultumoj, komplementama sa funkcijom knjige odnosno književnog dela - implicite i od toga da oboje zadovoljavaju relativno jedinstvene kultume potrebe. Dmgim rečiraa, pretpostavljamo, kada je reč o odnosu koji nas interesuje, da televizija deluje podsticajno na izbor književnih dela i na njihovo čitanje isto toliko koliko i sama književna dela određuju odnos prema televiziji i njenim sadržajima, рге svega sadržajima iz oblasti književne kulture. Nas, međutim, ne interesuje bilo koji uzajamni odnos televizije i književnih dela odnosno čitanja tih dela. Kada je reč o televizijskom programu, možemo da razlikujemo informativni i prezentativni sloj gotovo u svim programskim strakturćuna, a razlikovanje ova dva sloja je posebno značajno u programima koji se oslanjaju na književnu kultura. U informativnom sloju, koji je izuzetno značajan, svoje mesto nalaze svojevrsni prikazi knjiga i pisaca najrazličitijih vrsta, počev od naučnih dela i autora naučnika pa do književnih dela i književnika, dok u prezentativnom sloju nalazimo zastupljena uglavnom književna dela, koja nas u ovom slučaju pre svega interesuju. Polazeči od toga da televizija svojim programima u celini, a posebno svojim kulturnim programima, ne predstavlja oponenta književnoj kulturi, mogli bismo da specifikujemo tri moguča slučaja: • da književna dela ne čitaju oni televizijski gledaoci koji ni ranije, pre pojave televizije, nisu imali mnogo interesovanja za književnost, •da pojedina književna dela koja su doživela svoju televizijsku realizaciju sada čitaju i oni koji ranije nisu znali za ta dela, odnosno oni koji uopšte nisu pokazivali mnogo sklonosti ka čitanju, i, najzad, • da televizijsku realizaciju pojedinih književnih dela gledaju u večini slučajeva oni koji su imali prilike da pročitaju neku od knjiga koja je poslužila kao osnova za televizijsku adaptaciju ili bar neku drugu knjigu od pisca čije se delo prikazuje na televiziji.

63