RTV Teorija i praksa

U nedostatku ploča, preturalo se po ormanima, stolovima i gdegod se stiglo da se otkrije bar nešto što bi došlo u obzir. Naravno, bilo je nemačkih ploča, ali naših tek poneka. U toj tražnji i brzini nekome je promakla stara jugoslovenska himna i ona je, dok se veselilo što se najzad krenulo, sa nekoliko taktova ušla u muzički program. Intervencija je bila veoma brza, istraga hitra, utvrđeno je da je po sredi slučajnost, ali to je ipak odložilo zvanično otvaranje stanice za 10. novembar u 12.30 časova. To je predistorija Desetog novembra, Dana Radio-Beograda, koja povremeno zbunjuje i njegove i hroničare našeg radija, jer se sretaju dva datuma, od kojih je prvi više anegdota, a drugi stvarni i službeni početak obnovljenog Radio-Beograda u tehničkom, ali ne i u sadržajnom smislu. Ne samo za Ijude iz Radio-Beograda, nego i za sve građane našeg glavnog grada, bio je to svečan trenutak kada je član Drame Kazališta narodnog oslobođenja Ljubiša Jovanović najavio prvi program; „Govori slobodna radio-stanica Beograd, govori iz slobodne prestonice Demokratske Federativne Jugoslavije! Slobodna narodna radio-stanica prvi put slobodno govori!” Dalji program nastavila je Jelena Bilbija, da bi joj se u poslu narednih dana priključili Ivan Kovačević i pisac ovih redova, a nešto kasnije i Zlatica Raičevič-Baltić, sve glasovi koji su umukli tokom ratnih godina. Prvi program emitovan je iz studija u Miloševoj ulici, a preko malog predajnika koji je bio montiran na kuhinjskom stolu

177