RTV Teorija i praksa

63

Sl. 2. Video-ploča VLP i njena aparatura sa laserskim očitavanjem slikovnogi zvučnogzapisa. Ova reklamna fotografija prviputje objavljena u oktobarskom broju američke revije „National Geographic” 1973. godine, a prve aparature pojavile su se na tržištu tek uoči 1979. godine

Prvi magnetoskopi za male školške TV studije radili su još na principu studijskog video-signala, jer su bili konstruisani za direktan priključak male TV kamere i studijskog monitora. Takvi magnetoskopi dakle nisu bili podešeni za direktno povezivanje sa običnim TV prijemnikom i TV antenom, koji su radili na principu VHF i UHF signala. Za takvo povezivanje bili su potrebni dodatni uređaji (VHF i UHF tjuner te VHF ili UHF modulator) čije je povezivanje ipak bilo dosta komplikovano. Stoga su konstruktori evropskog VCR sistema došli na ideju da i kod magnetoskopa umesto video-signala primene VHF i UHF signal, pa su stoga u samo kućište kasetnog magnetoskopa ugradili na ulazu VHF i UHF tjuner, a na izlazu VHF modulator. Time je kasetni magnetoskop odjednom postao kompatibilan sa postojećim uređajima koje več redovno primenjujemo u prijemnom delu televizije na javnom kanalu. U razvoju kasetnih magnetoskopa to je jedno od najvećih tehničkih, ekonomskih i praktičnih dostignuča, značajno kako za škole tako i za širu primenu. Bitne prednosti takvog sistema kasetnog magnetoskopa su sledeće: