RTV Teorija i praksa

Branka Otašević

RENESANSA TELEVIZIJSKIH INFORMACIJA

Nema međunarodnog televizijskog festivala na kojem se, uz takmičarske i revijalne projekcije, ne priređuju i tematske rasprave o televiziji. Organizatori ovih smotri koriste priliku što se na okupu već nalaze producenti, urednici i autori najuglednijih svetskih kompanija, ali ne žale truda i novca da na svoje tribine specijalno pozovu i predstavnike nauke, istraživače masovnih komunikacija, profesore komunikologije i ostale stručnjake u čiji delokrug rada spadaju sociološki, psihološki, pa i komercijalni efekti ovog medija. Teme se, naravno, prilagođavaju tipu festivala - u Monte Karlu i na ~Prix Italia” to su globalna pitanja ustrojstva televizije kao institucije i njenog društvenog uticaja, u Montreu novi vidovi „spotovskog” izražavanja, na ~Prix jeunesse” vaspitna dejstva s malog ekrana, na „Zlatnom Pragu” adaptacija muzičke i dramske klasike... Ima, naravno, i mnogo uže zasnovanih razgovora, korisnih pre svega za neposrednu razmenu iskustava među televizijskim poslenicima, ali oni nikad nisu i bez širih kulturoloških pretenzija. Poslednji primer te vrste je rasprava o arhiviranju i tipologiji antologijskih televizijskih i filmskih zapisa u okviru festivala „Prix Italia” jeseni 1986. Razgovor o selekciji i načinu čuvanja ove građe neminovno se proširio na dragocenost njene upotrebe u rekonstrukciji važnih događaja, u sveđočanstvima o izmenama tradicije i javnog života, u informativnim, sportskim, obrazovnim, zabavnim programima same televizije, ali

10