Serbska pčela

70

велт." сђ малммЂ числомђ лтодш измђе шђ града, и на едномг се брегу непр1нтел:1змЂ окружент. стани. Пнмало се ни е двојмити могло, да га гладБ кђ предан принудити не ће; ертЕ. е већЋ у свачемт. и са свно страна недостатакт. терпити морао : зато кадв већт» овако до наивеће нужде дође, окрене се воиницима своима и рекне имт>: „Дрјгови мои! ил' Јмрети ил робови 6\лтч морамо. Безт. сјмнћ В б 1 о томт. не ћете миого да разммшлавате; но то ни е доста, да само Јмремо; него треба да онако, као што е храбрвшт, лгодима пристоино, животт. окончамо; ерЂ само глађЈ измјчити се, и одт. глади чекагоћи горкЈ и бћднЈ смертв сасЈшити се, приличи само малодјшнбшт. воиницима. Мш смо биткама иаЈчеии и орЈжћмЂ нашимт. Јнравллти Јмћмо; постараимо се дакле да дане иаше са славомт. завершимо : сви треба да појмиремо, но да се и одмастимо; сви треба да иоумиремо, но и крвлго непрхнтели наши треба да се покрБ1емо. Какова 6 б 1 то за наст. корвгств бв1ла, да за ићколико гоштт. година са срамотомт. животт.нашт. продЈЖИмо, кадт. и онако послћ нћкогБвремена умрети морамо. Не естество но само слава живота нашегЂ пред-ћле продЈЖИти може". бдва што изговори Воивода ове рћчи, а воиници мј сви изђ гласа одговоре: да сј на таи начннЂ сви сђ нбимђ заедно готови умрети. IЈо1;Ј дакле на непр1нтелћ, кои ибђ одважности Павловк! витезова и приверженика дознадЈ, да сј ови сђ отчааномЂ храброшћу намћрени, како да