Branič

<ћ 170 Б Р А Н II Ч

расиравља по општим одредбама о убиству, као што је у осталом и казано у III одељ. § 179 а. Но у I одељ. поменуте одредбе помињу се још и друга срества сем отрова речима: „или друго што, што здрављу шкодити може". Као што се видп, законодавац не помиње ни једно од ових других срестава поименце, те се оставља суду, да у свакоме конкретном случају оцењује та срества и њихово дејство. Колико је ова могућност штетна и до каквих апсурдности довести може, то ћемо показатп једним примером. Узмимо да неко да коме једно од средстава, које није у стању ца производе никакву већу опасност по здравље, већ једино повраћање и пролив, услед чега дотични одболује неколико дана. Такво средство је свакојако могло шкодити здрављу онога, коме је дато, али је питање: да ли овакву кривицу треба одмах уврстити у ред злочиних дела и казнити је робијом? Ценић у своме коментару 7 вели, да се под изразом „друго што" разуме материја, која има исту силу као и отров, те да човека умртвити може. -Међу тим видп се, да ни сам Ценић није на чисто с тиме, шта је законодавац нодразумео под изразом „друго што". Он држи, да то треба да буде материја, која треба да има исту снагу, као и отров, а пе наводи нам ни један пример за то, те да се види, каква би то била материја, која није отров, али има исто дејство и може човека лишити жпвота. И сам Ценић даље вели, да је према првом одељку § 179-а злочинство свршено чнм је отров дат, без да се тражи да и рђава средства наступити морају. Међу тим ово се односи не само на отров, већ и на „друго што што здрављу шкодити може", као што се из самога текста напоменуте одредбе види. Према овоме ми остајемо при своме мишљењу, да је одредба § 179-а потпуно излишна па и нерационална, јер по тексту првог одељка поменуте одредбе „друго што, што здрављу шкодити може" није по себи отров нити убитачно средство, већ само средство, „што здрављу шкодити може", а за то је казна робије одвећ строга. Да видимо сада, како стоји са одељком II и III поменуте одредбе. Онп гласе:

7 Ценић, Објашњ. казн. зак. Стр. 572.