Delo

16 Д Е Л 0 IX Станка сама, ;$а тпм Јела. Станка Нема Мнлана, а не могу га до подне ни очекивати. Чудо је етрог тај његов отац! Док не затвори на подне радњу не пушта га, нити он сме да остави дућан и да дотрчи до нас, као други заручници. Ал' данас је празник, ваљда ће моћп мало раније. 0, ако само може, доћи ће он... Јела (Излазећи из собе, одлази до средњих врата). Софија, однесите. старом господину и госпођи по један ликер. (Враћајући се). Тако, оди сад, драга моја, да мало разговарамо о твојој срећи. Знам да ТИ је ТО најмилији разговор. (Грли Станку и доводи је до отомана где обе еедају). Станка 0 мојо.ј срећн? 0 њој се нема много говорити; једна реч само. Ја сам тн, Јело, срећна, врло срећна, ето то је све. Јела Одиста, томе додавати што, било би сувншно. Зар има што ленше, но бити жена ономе кога свом душом волимо? Станка II који н ас воли? Јела Тај сам услов изоставила, он се разуме. Тебе, душо моја, мора свако волети. Станка Ах, Јело, какве сам страшне часове преживила онда, кад се у мало није покварило! Јела Да, због мпраза. Било би доиста срамота, да се за две хнљаде динара ствар нокварила.