Nova Evropa

revolucije mogao postići golem napredak, koji je pred Rusijom već postigao bio industrijski razvijeni Zapad. »Ljenjinizam« dakle leži u smišljenoj korekturi marksizma, koja je bila potrebna da ga se prilagodi ruskim prilikama. Postavljanjem novog revolucijonarnog programa »ruski marksizam« stvarno je potpuno odvojen od zapadnjačkog evolucijonog tipa marksizma. A revolucijonarni instrumenat nadjen je uglavnom u postavama ranog marksizma (do 1848), iako se mora priznati, da je Marks i kasnije na mahove zapadao u radikalnu revolucijonarnu frazeologiju, kojom se moglo obilno koristiti. Ljenjinizam, računajući sa drugim snagama od onih koje su stajale na raspolaganju zapadnjačkom radničkom pokretu, morao je na jednoj strani formirati profesijonalnu revolucijonarnu avangardu, a na drugoj oslanjati se na analfabetsko seliaštvo, udovoljavajući njegovim težnjama za posjedom zemlje. Tako možemo ljenjinizam definirati i kao marksizam u seljačkoj zemlji. Pokraj toga je revolucijonarno seljaštvo, već svojom brojčanom premoći, bilo dovoljna garancija za uspjeh u borbi i protiv carističkog Teudalizma i protiv buržoazije, pa je radi toga Ljenjin uporno nastojao, da seljaštvo predobije za sebe, videći u njemu Jamstvo Za održanje diktature. I kolikogod bio inače opor i nepristupačan, nakon stvorene odluke, prema seljacima on Je pokazivao izuzetnu blagost i susretljivost; a svakom je prilikom izbjegavao, da se silom uplete u seljačka gazdinstva i njihove općinske uprave. Njegovu želju da uvijek izadje ususret potrebama sela, odlično ilustrira Jedan slučaj iz godine 1921, dakle iz godine kada Je Moskva i sama bila ugrožena бгаdjanskim ratom; u tim kritičnim danima on је našao VTremena da izda nalog, da se u sela Gorki i Žijanova smjesta uvede električna rasvjeta... Konačno, Ljenjin Je bio mišljenja, da ruski proletarijat nije u tolikoj mjeri raskorijenjen kao zapadno-evropski, da su u njemu još žive tradicije sela, te da Je moguće politički povezati radnika i seljaka, kad je njihovo socijalno korijenje Još Jedinstveno. Na taj način je Još та пјебоуа života došla do izraza izvjesna seljačko-naciJonalna nota, koja Je dobila svoje obilježje u nastojanju, da marksizam više ne bude učenje samo proletarijata i radničke klase već čitavog ruskog naroda. Marksizam se počeo rusificirati. 277