Plotini platonicorum facile coryphaei Operum philosophicorum omnium libri LIV : in sex enneades distributi

3r lncsiT qHEgIT

LIBER PRIMV $& 3

) αὐτῆς γέσης,ὅλλη τοῦ Χ ὧπ᾿ αὐτῆς γενομένε, του κα- Α. Ícendente, atque tunc alio quodam ab anima fae

qu[À aAyeyaec c) T νόύσή. dp ouD ἀφίησι τὸ εἷθωλον,κα] 2 vé oi; Bara Σχ, ὠμαρτία 32M. aqnas OauNVus E96 T2 xr), GUX. ioa p Tia, Gar ep oUd | 7 σχιώ: ἀλλ αἴπιον τὸ ἑλλαμιπόμενον. εἰ 99 µη εἴη, σὔκ έχει ὅπη ἑλλάωνψα. xou[d as vyety ou kg) y der λέγεται τῶ σιωεζικέναι αὐτῇ τῷ ἐλλαμοφ»ὲν qu) αὐτης. ἀφήῃσὺ οιὸ τὲ ἤδωλον, εἰ ui £24Uc πὸ «οδεξάμενον. apa 5, z TQ JXro qv 165 tj αι ἆλλα τῷ μηκεῖε εἶναι. GEX £h δέ ἔσιν, εαν 7757 βλεπη 6^ λη. xpi Cet Ὦ έομκεν ὁ ποιητὴςτῶτο, ἐπεὶ του ἠρακλέως, τὸ εἴδωλον αὐτοῦ did cU c) did ev, αὖτον 3 ex 9ecis yop ὠμοτέρων τῶν λό γων κατεχόµενος ,κοὴ ὅτι ἐν «εοῖς, κθὶ δν CA

y ads. *ipéguon di ad. cera d. ay svo mym-

vag à Aógo6 ei. 0 d πεωκ]ργ. δρετὴν ἔχων ἠρακλής, Κα ài Sas 2o: καλοκαρω d ion Soc cive , oa Treue, QN CU Sep ie

v. z SE πο EE. men VPE l1» OE up Ld yas o Χ ὁλόγ(θ» 9 CAte.0U Q0 T6 681, Kg E^

ο uper

mici αὐτοῦ καὶ κάτω.

το di don ueri guevoy περὶ τότων, ἡμέῖο,ή ἡ ἡνυχόρή ἡμεῖς,ἀλλωτῇ ψυχός η 3 τῇ

υχῇ, πώς; ὥρα τῶ ἔχειν ἐπεσκέψνωτο; 2 Nox. cuxo ud XIVILGETAA 7] κώησι ql ποιαύql 9 οπεον αὐτῇ,ή μῆ σωµιώτων,ἀλλ’ ἔσιυ αὐTJ ζωη. καὶ Υόήσις 5 * quay Sr , oh καὶ νυεο ο κα ος πουν νῶς Οψεργέί εἰς ἡμῶς. µέρ(θ» 29 xo] 276 ἡμῶν,κε] απεὺς τούτον οδειμεν.

. &aliquid eius interim eft apud inferos.

&o;atque deueniente in ipfa anime ad corpus inclinatione quafi quodam nutu. Nunquid ergo dimittit fimulachrum? Item ipfa iuc t uenutus quo pa&o non eft peccatum ? Sed fiannuert cít illuflrare id quod eftinferius, certé non eft peccatum, ficut neque vmbra. caufa Vero erus id eft quod illuftratur. nifi enim hoc effet, quo modo illuftraret anima, non haberet. Defcendere Igitur & ánclinari fiue annuere dicitur ex eo quod illuminatum ab ea ipfi connectitur. D'unitut ergo fimulaghrum, nifi fit proximum quod fufcipiet. Dimitri vero non ex eo quod difcindaturjfed ex éo quod hic non fitamplius.non am plius autem eft hic, fiillac furfum tota refpiciat. Separare vero videtur poetahocin Hercule, demittens fimulachrum eius ad inferos, ipfum veróinterdeosannumerans, Vtrunque ergo verbis obferuat, & quod inter deos, & quodapud inferos diuerfetur. Diuifit igitur. Farté vero fic fermo probabilis erit. Quoniam virtutem actiuá

. habés Hercules, atque exiitimatus propter pro-

bitatem effe deus: quippe quum actiuus effet, no autem contemplatiuus: alioquin totus apud fuperos effet nimirum, & apud Íuperos quidem eft;

Q.V O D vero dehis confiderat, nofne fu- Au Ae musananima? Forté nos, fed per animam. Per fitum, fed aanimam veró quo pacto ? Nunquid aliquis eam »ma sfera habendo confiderauit: an anima ipfa potius? No eet ergo mouebitur. vel motum concedere opor- pec a tettalem, qualisnon eft corporum, fed eft ipfius j/,. isieievita. Preterea intelligentia fic eft noftra, quoniá &wm preintelle&ualis eft anima: atque hec ipfa intel- prism, sem ligentiavita melior extat: tum quando anima EN ER intelligit, tum quando intellectus in nos agit. :

Pars enim & hic eft noftrüm, ad ipfumque afcendimus.

NUPACRESEDEQ ARCEM ILI

τΕΕΕ ΡΕ ΝΤΙΕΤΥΟΥΕΡΥΟ ARGVMEN T V M.

SCVMM A T OT IV SCPE DBIR.L

Studendum efthincfueiendo, per virtutem Deo fimilem fieri.

. eiufmodi comparatur.Forma

1 8 Q I buius finis quidem HE animum deo fieri frmilem. Materia verà Yirtus, per quam frmilitudo

enique libri ele distributio eius in feptem capita, c in primo exercitatio quedam ad virtutem inueniendamyin fequentibus inuentio eitis, cg definitio atque distributio. Caput à primum ab aurea Platonis nostri ententia exorditur in libro de Scientia, id eff, T beeteto pofita: F't deuitemus mala, binc protinus fugiendum.Fugere uerà binc , ek deo frmilem fieri , Deo fimilis animus fit

yirtute. Sed nequis erret circa fiis cognitionem, di[putat non ex eo animum deo per uirtutem fere frmilem , quia uidez licet ficut im animo, [tc in deo fit virtems, [ed quia deus efFvirtutis principium eg exemplar e ipfa virtus. Deus inqua mens diuina, mundi artifex, ipfig, mundo «7 eius anime prefidens. Et quanuis inter principia di[Dutandi annuat ani2 mum virtute fieri fimilem mundi anime eiusd, menti, quod cz verum e[E tamen progrediente di]putatione a[ferit, fine fimilitudinis buins altius [e extendere, ad diuinum fcilicet intelle&um. dtque ad bunc finem velut quartum gradum, ybivirtutum (unt exemplaria, tribus gradibus animum peruenire.Virtutibus primo ciuilibus, fecundo purgatorits , ler tj) animi iam purgati. /ftque beclibritotius e$t (umma.

Quanuisanimus per virtutes deo fiat fimilis, tamen deus non habet virtutem: fed eft virtutis exemplar: & que virtus in anima eft qualitas, penes deum efte(fentia: item confirmantur hic idez.

7 L 2 4

4 5

c-r m Co MUS RUEI RAE I

Mgr MR