Pogled u život

ТРАЈАЊЕ ЖИВОТА 119

брзином око Сунца. Али свако зна да године живота, а и часови, немају увек исто трајање. У младости су године много дуже него у старости. Астрономско такозвано сидерално време нема никакве везе са временом, мерилом нашег живота, са такозваним физиолошким временом, које иде у раскорак са казивањем наших часовника и календара.

Трајање нашег живота треба мерити оним што се у нама збива, а не оним што се дешава у свемиру. Животни процеси, то јест оно што сачињава и испуњује наш живот, оно што ми осећамо, не одиграва се у нама током живота оном брзином како је ми данас меримо. Исти процеси који сеу десетогодишњег дечака дешавају за један дан, извршиће се у четрдесетим годинама за три до четири дана, и тада ће три до четири дана имати исти садржај као раније један дан, а то значи да ће бити три до четири пута краћи. То човек стварно и осећа у току живота.

Узмимо један стваран, физиолошки пример, а то је брзина којом ране зараштћују у разна доба живота. У четрдесетој години, у здравог човека рана зарашћује три до четири пута спорије него рана исте природе у дечака од десет година. Значи, када би човек уместо часовника посматрао зарашћивање ране на своме телу, то јест оно што се у њему самоме збива и што он осећа, три до четири дана у зрела човека вреде колико један дан у дечаштву. То што је експериментално утврђено за зарашћивање рана може се применити на све што се у нама збива, дакле на наш живот, што доказује да је физиолошко време сасвим различно од астрономског, са којим нема ничег заједничког.

Није потребно доказивати, нарочито старијим људима, да све године и сви дани, и сви часови немају исто трајање у току нашег живота, па ни