RTV Teorija i praksa

mu pruži ni republički radio, ni republička štampa (niti štampa uopšte), ni televizija. To, praktično, daje pravo svakoj opštini da traži frekvenciju i da pokrene lokalnu radio stanicu. U Radio-Sarajevu, a nešto kasnije i u političkim organima Republike, to je uzeto kao politička platforma za razvoj lokalnog radija i, zajedno s tim, za konstituisanje republičkog radiodifuznog sistema. Neočekivano, medjutim, javio se veoma snažan otpor na drugoj strani. Lokalne stanice u razvijenijim centrima Republike (Tuzla, Banja Luka, Zenica i sl ), uz podršku jednog dijela političkih organa u tim opštinama počele su pružati otpor takvoj osnovnoj orijentaciji tvrdeči da je to apsurd, da za to nema tehničkih, finansijskih i kadrovskih mogučnosti; da je to nepotrebno jer potrebe komuna koje geografski, ekonomski i kulturno gravitiraju tim centrima mogu pokriti radio-stanice tih centara samo ako im se pojača snaga zračenja za koji kilovat. Na osnovu toga, a ukazujuči na snagu predajnika iz nekih regiona susjednih republika, te naše lokalne stanice istakle su zahtjev za povečanjem snage, za vremenskim i sadržajnim proširenjem programa pravdajuči to potrebom za pokrivanjem šireg regiona, potrebama za informacijom u njemu i željama komuna tog regiona da svoja prava i dužnosti u vezi sa informisanjem prenesu ili povjere datoj samozvanoj regionalnoj radio-stanici. Rukovodioci tih regionalnih stanica počeli su obilaziti komune i tražiti saglasnost i potpise za takvo svoje konstituisanje, što če reći političku podršku za zahtjev za podizanje snažnijeg predajnika. Bilo je čak i takvih koncepcija koje su, praktično, kada bi se ostvarile, značile formiranje regionalnih radiodifuznih sistema, Naime, tamo gdje su, pored lokalne stanice u razvijenijem centru postojale lokalne stanice i u nekim okolnim komunama, nudilo se medjusobno povezivanje tehničko i programsko: zajedničko emitovanje nekih i posebno emitovanje drugih programa po unaprijed utvrdjenom redu. Prihvatanje takvog regionalističkog koncepta značilo bi, u stvari, razbijanje jedinstva radiodifuznog sistema republike prije nego što je taj sistem i zasnovan. Kritika takvih koncepata i ponašanja koja je došla iz Radio-Sarajeva bila je u početku shvaćena kao izraz straha Radio-Sarajeva od konkurencije mogućeg regionalnog radija. Ne odbacujući potpuno postojanje i takvih motiva te kritike, mora se reći da je ona imala principijelan i dalekosežan smisao. Ona je polazila od pitanja: šta je to lokalna informacija, šta je to lokaini radio i kakva je njegova zadaća? Ako je lokalna informacija oblikovan skup činjenica o nekom dogadjaju, kretanju, problemu i pojavi čija praktična

59