RTV Teorija i praksa

Borislav Šesterikov

MALI I VELIKI PROBLEMI TELEVIZIJE VISOKE DEFINICIJE

Da bi se emitovali televizijska slika i ton potrebno je koristiti određen frekventni opseg. Zna se da su frekventni resursi vrlo ograničeni, pa su se od samog početka radio-difuzije, a posebno TV difuzije „štedeli” frekventni prostori, što se odražavalo na smanjenje kvaliteta reprodukcije i video i audio signala. Ovo isto važi i danas za zemaljske (VHF/UHF) i satelitske (DBS) ospege, jer iako su projektovani kao „veliki”, danas se pokazalo da su dosta „mali” za emitovanje televizije visoke definicije (HDTV). Za kvalitetnu HDTV reprodukciju zahteva se daleko širi frekventni opseg od postojećih UHF/DBS kanala. Rešenje ovog problema je - ili preći na još viša frekventna područja, ili koristiti kompresiju signala slike. I prvo i đrugo rešenje za sada stvara određene tehničke probleme. Sa problemom velike slike i od ranije su se sretali oni zaboravni slikari, kada su po završetku posla morali sliku preneti iz manje u veću prostoriju ali kroz mala vrata, što ih je primoravalo da uviju sliku (sl.l) pa da je primenom ovog trika prenesu sa jednog na drugo mesto Trik sa „uvijanjem” TV slike rešava se kompresijom video-signala, čime se savladava problem malog frekventnog spektra. Drugim rečima, kroz postojeći TV kanal (od 6MHz do 12MHz) emituje se HDTV slika, koja zahvata daleko šire frekventno područje (i do

157