Topola

Pa kad često noćju Za njom se zanesem Od prikaza njenih Preplašen se stresem.

Najgora od sviju Pjesnička je kob, Pokoj njemu pruža Samo ladni grob. Jer tko kano pjesnik Dodje na taj sviet, Tom je život cieli Strašan i proklet.

Nije pjesnik onaj, Koj, kad se napije, Brzinom izpiše Premnoge artije. Nit je pjesnik, koji Kod svake prilike Svoje pjesme pjeva Na gotove slike.