Vojin

0 МАНЕВРАМА УОII111ТЕ

115

онако ради, како ће му од потребе бити, кад побочно марширајући, ненршатеља сретна. Вошик ће тада само да непршатеља у реду дочека, ностројаиат се што брже може, и ако трчећим кораком маневрујући наиђе на воду , дрвље , камеље или другу ко1у заиреку, неће рећи : ето већ нереда. А инглески или аустријски во1ник, видећи у таквом случају иоремећено равнаи.е, и приморан да трчн (што при екзердиру нше упражњавао) ако ће да у Фронт стигнеј заиста ће иомислити : „нападоше нас изненада ето већ нереда." РеФорме и преиначена, која су последица начела, примају од истога већ унапред важност искушене извесности. И други 10ш разлози нукају , да се иравила, на простоту сведу. Ко 1е у Фронту служио, и правило учио, запнтаће сам себе : зашто 1е тако мало вештих маневрача, кад се сва правила за шест месеци лако нзуче ? У Француској на нр. може се рећи, да их сви оФицири на памет знаду. Присуствовао сам, где каиетани један за другим говоре (рецитирагу) но десет страна из нравила на. памет, кладећи се, да ће за сваку погрешку платити ио једну бутељу вина, и много пута не испије се ни 1една, 1ер ни Један не ногреши. Том шггању нађе се лако одговор на лицу места где се маневру^е. Тамо, уз пркос толиком, и тако савршеном теоричком знању, види се како оФицири у Фронту постуиају неодважно , и неки се тако збуне, да би рекао „оглувели су и онемели." Одговор на питање нађс се, кад човек помисли, да сва вештнна у во1но1 струци (а то ћемо доцнше оиширни1е доказати) 8*