Vojin

120

0 манкврама уопште

на средину баталиГуна, требало би да се не упражњу1у, 1ер и тако 10111 много наличе на густе колоне. Што се тиче колона тта средину постројених, уопгате су окладне за пролаз кроз теенаце, али онако, како се сада строЈе, чине нам се неспособне за напад, 1ер војпици ималу да раде на команду њима непознатих старешипа. Па као гато не волемо јуригане колоне на средину постро1епе, због тога, гато треба. избегавати мегаање чета (водова), да се с тим не слаби разлог послушности и реда, т. 1. разлог јединства, исто тако не волемо ни каре на другу врсту (рег соптегбшпе) постројене. Загато да се уклања оФицир од во1ника, кога познаје, и који њега позна1е, и то бага у онај пар, кад опасносг наста1е, и све то већа бива? Таке су мисли руководиле оие, кош су рад пролаза кроз теснаце удво1ене колопе стро1или, не на средину Фронта, него на средину сваког иолка. Хтело се тиме да се полкови не меншу, 1ере да их непршатељ на,надне ире но се у Фронт (бошу лишпу) развију, без дво1бе би у неред догале оне части, које се шга у лини1у постро1иле нису, Има 1ога миого ко1егата, док се маневре при екзерциру нрилагоде маневрама у битки. Говоримо о равнан.у и управљању; — пред непршатељем 1е боље радити брзо, него точно и по мери (компасу и квадрату); боље 1е, да се маневре прилагоде местности (терену), него да су као за инат редовито поравнате. Сва точност маневара — и у мирно време — треба да посто1и не у симетричпом поравнању, него само у