Vojin

65

изјгава читаоцима војиновим.

Ночем већина Војинових читалаца још није довољно евикнута правопису новом : то смо мн, жслећи да чигаоцима својима будемо што нриступнији, наумили, да од н о в о г правописа з а време о д у с т ан с м о, н д а и м пишемо правописо м старијим. Сгара е истина, да е езгра важнил од лоске, па за го држимо, да публика ни досад ние толико гледала на спол>ашност у писанк); али иопет, колико смо годђ дужни, а та е дужнос г велнка, да се држимо правила , кол изђ своиства езика излазе, и да иазимо на начела, кол езикЂ езикомЂ чине н благороде га —: толико смо исто и волјмн , да угађамо и говемо публици сво^ои, ерв желимо да у Воину нема ничега , што би у већине читалаца кварило во.љу к читању. Кад смо се иодигли били, да Воина нишемо, насЋ е тада руководила само та мисао, да нашои вбисци уогнпте, .алЂ поВојин, година III. 1866. меоец март. 5