Radničke novine

Radničke novine su izlazile u Beogradu i u nekoliko navrata su pokretane i gašene. Prvi put su počele da izlaze 1897. godine i te godine je izašlo svega 23 broja. Obnovljene su 1902. i potom su, uz kraći prekid 1903, izlazile do 1915. U tom periodu su postale glavni list radnika u Srbiji vezane i za partijsku i za sindikalnu delatnost. Početkom Prvog svetskog rata prestaju da izlaze da bi odmah po okončanju rata bile obnovljene kao Organ Socijalne demokratije, a od aprila 1919. Organ Socijalističke radničke partije (komunista). Bez prekida su izlazile do 1941. godine. Pored vesti iz političkog i kulturnog života, novine su se tematski bavile radničkim organizacijama u Srbiji, uslovima rada i problemima štrajkova. Brojni članci su bili u duhu marksizma. Ugledu novina značajno su doprineli viđeni saradnici i urednici. Urednik novina se menjao oko 30 puta, a među urednicima bili su Petar Savić, Svetolik Savić, Luka Pavićević, Milan Stanojević, Jordan Krstić, Nedeljko Stanković, Petar Maksimović, Sava Kovačević, Svetozar Đorđević, Svetozar Marić, Dušan Popović, Dimitrije Tucović, Dragiša Lapčević, Božidar Popović i dr. Članovi redakcije bili su Kosta Novaković, Miloš Trebinjac, Filip Filipović, Moša Pijade i dr.

Ovaj opis je objavljen pod licencom CreativeCommons Autorstvo-Deliti pod istim uslovima 4.0.