Bhagavad-Gita id est Thespesion melos sive almi Crischnae et Arjunae colloquium re rebus divinis

SCHLEGELII. XLVII

In adnolationibus criticis saepius provocavi ad mewrum; dicendum igitur est aliquid de re metrica carminis nosti. Dubitanter ad hoc me accingo, in quo nullum alium ducem sequor, quam observalionem meam usus poetlici. Multa sane recondita profert V. Cl. H. T. CorrssookrE in dissertatione sua de Poesi Sanscerita el Praerita, praecipue de artifieioso isto versificandi genere, tum in infinitum varialo, tum severissimis legibus adsiicto, quod poelae seriores coluerunt. De (/oco auLem, melro simplicissimo et, ut videtur, antiquissimo, quod per omnem poesin epicam et gnomicam Indorum late dominatur et proprio nomine nushtubh dicitur, brevior est, quam vellem, (As. Rzs. ed. Lond. Vol. X, p. 438, 439) et fateor me regulas ab eo traditas non satis assequi. Veniam mihi dabunt doctiores, si prima elementa paucis retractavero, quoniam ea arctissimo vinculo cum iis nexa sunt, quae nondum satis dilucidata mihi esse videntur. -

Quantitalis. leges linguae Sanscritae cum Graeca sunt communes: syllabae aut longae sunt, aut breves secundum vocalium naturam; producuntur praeterea positione. Vocales longae vero a brevibus eiusdem nominis signo peculiari ubique disunguuntur, ut. adeo scriptura ipsa quantitatem patefaciat, quo commodo lingua | Laüuna omnino caret, Graeca in litteris Simonideis dun- : taxat fruitur. Posilionis regulae strictiores sunt, quam apud Graecos et Latinos; nam et liquidae et semivocales, et littera € sive adspiratio, et spiritus finalis, cum quavis consonante coniunclae positionem faciunt, et littera z sola per se syllabam antecedentem producit.

©;

Syllaba longa duorum est temporum, brevis unius, plane uL apud Graecos et Latinos. — Duplici autem versuum genere poetas Indorum uti nos docet Corrzsnooxius: quorum alterum quantitale meliuntur, videlicet ut syllaba-