Bitef

JOSIJUNGMAN Josi Jungman roden je 1966. godine u Argentini. U Izrael se doselio 1986. godine. Bio je clan Batsheva Dance Company (1990 - 1999) u kojoj je, zahvaljujući svom jakom scenskom prisustvu i snažnom stvaralačkom porivu, bio stalna umetnička sila. Neke od njegovih uloga, bilo one koje je sam stvorio biio one koje je za njega stvorio Ohad Naharin (npr, u Anaphase i Mabul), video je ceo svet na prestižnim pozornicama i festivalima. Poslednjih deset godina, osim rada sa trupom, Jungman je takođe radio i izvodio svoje koreografije samostalno. Tokom 1996. godine učio je sa Kazuo Ono (Kazuo Ohno) i Jošito Ono (Yoshito Ohno) u Japanu. Solo tačke Josija Jungmana And the Body i Quant prikazane su na Međunarodnom tjednu plesa u Hrvatskoj, Szkene pozorištu u Budimpešti, Međunarodnom letnjem festivalu u Hamburgu, Mousonturm u Frankifurtu, Medunarodnom festivalu solo plesa u Štutgartu, Constante Cambiamento u Firenci. Decembra 1998.1 avgusta 2000. godine Josi Jungman je prikazao svoj rad i održao vise radionica u Tokiju i Osaki (Japan), februara 2000, u Firenci (Italija), aprila 2000. u Varšavi (Poljska), septembra 2001. u Ankari (Turska), avgusta 2000, na Islandu, a avgusta 2001. u Salcburgu (Austrija). Dualogue je ostvaren u saradnji sa višestruko talentovanim Borisom Sišonom, perkusionistom, pevačem i scenskim muzičarem, Delo je prikazano na Medunarodnom letnjem festivalu u Hamburgu 1998. godine, na Medunarodnom festivalu u koferu u Sofiji (1999), na Azijskom sledećem talasu - svetski pies 2000. u Japanu (avgust 2000), na Medunarodnom seulskom festivalu plesa, SlDance 2000. u Koreji (oktobar 2000) I na festivalu Delle Roche u Italy! (jul 2001), Juna 1999. godine Josi je na Izraelskom festivalu premijerno izveo Huaquito. Delo je prikazano na Medunarodnom takmičenju koreografa u Hroninhenu (januar 2000), na Varšavskoj noći plesa i pokreta (april 2000) i Turskom plesnom podijumu u Ankari (maj 2000), U predstavi Shendo čija je premijera bila novembra 1999. godine, Josi je uključio još troje talentovanih igrača. Shendo I Huaquito su izvedeni u toku Medunarodnog tjedna plesa u Hrvatskoj (jun 2000). Svoj solistički rad Josi je prikazao na Menhetnu, Njujork, u John Jay Theatre februara 2000. godine. Engage je premijerno izveden novembra 2001, godine. To je pozorište plesa i poezije u izvodenju Josija Jungmana, igrača Emanuela Gata i glumice Sire Gefen (Shira Geffen), koja je napisala i tekst za to delo. Engage je prikazan na Belfastskom festivalu, Severna Irska (novembar 2002) i NJPAC (Centru za izvođačke umetnosti Nju Džerzija), Njuark (novembar 2003). Novembra 2002. godine bila je premijera Where is Tiki?, Josijevog dela

u saradnji sa glumicom Esti Zahem (Esty Zakhem). Delo je prikazano na Menhetnu, Njujork, februara 2003, godine. Radost, najnovije Josijevo ostvarenje, izvedena je premijerno na Izraelskom festivalu juna 2003. godine. To je pies za tri igracice i izvanrednog sou! pevača, sa originalnom muzikom. Yossi Yungman Dance Co. sa pet igrača, osnovana je 2004. godine. YOSSI YUNGMAN IS A POET OF DANCE. Joy is his new piece. As in all his work, he does not separate or identify the "object" as a leading motive, but rather chooses several successive "objects", a tender sensation and experience. In Joy, it resembles "pinching" the heart. Not necessarily out of joy and vivacity, revel or festivity, but an activation of the heart as an emotion-triggering force, able to feel any kind of sensation so maturity could be reached without a hint of compromise. Yungman speaks of energy and of the form given to it; the form which turns into a mobile impulse of steps and composition for cosmic vastness. To realise this piece, Yungman hired three dancers. He wished to work with mature and experienced dancers, ones that could feel enjoyment and satisfaction, ones who possess "joy". Three dancers on stage and a man behind them create a dance performance in which Yungman touches on femininity without speaking of women. His choreography at times resembles Llorca's writing about a woman's personality. And - as Yungman himself points out "I did not want to deal with man-woman relationships and to burden myself with the question what is a man and what is a woman. When they are together on stage it can not be prevented. When there are three women on stage, those questions do not arise. That is the world. That is what it looks like. Three women and someone in the back, the lack of a man is not felt here". The man behind, he is the "voice", Yungman and Araz Netef (the musician) looked for a singer during the project. They looked for a human voice. The quest brought them to Ravid. He is gifted with the same human voice which lies behind during the entire play. A man-woman by way of vocals. This is the first time Yungman worked with a musician who composed music to his choreography. In his art studio where he gives dance lessons, Yungman tried working to Netefs music several times. He spotted the composer's musical strength, the strength that activates movement and exhila-