Branič

стр. 616.

б р а н и ч

број 7 и 8.

која морају имати претходно одобрење од државне властп због предмета њиховог. Тако овлашћење је претходно потребно за друштва која имају за предмет извршење јавних радова. Да бн проучили овај велики закон у његовим општим одредбама, имаћемо да нспнтамо три следећа питања: 1-о на која се друштва има тачно применити закон од 1862. 2-о које су одредбе које опредељују оснивање и обзнану ових друштава. 3-е које се одредбе примењују на његово делање. 1-о Овај закон не оиредељује сва друштва; има друштава која не сачињавају грађанску личност, у којима су чланови одговорни за друштвене дугове а чији удели не могу се по вољи уступати; друштва која се уирављају по старим одредбама обичајног права, које су задржане заг^оном од 1890. Што се тиче друштава подчињеннх овоме закону, налази се са свим посебних разлика, извесна се друштва не могу користити законом од 1862; друга могу, по вољи оснивача, ако хоће или не да се потчине. Има дакле разлика а да би се ова разлика обележила закон се од 1862 односи у исти мах и на број чланова и на предлог друштвени. Има друштава која се не могу користити законом од 1862 и остају потчињена правилима обичајног лрава. Друштва која немају најмање седам чланова са свим су изван домашаја закона од 1862, она не могу уживати никакове користи од овога закона. Хтело се само да одступи од обичајног права за друштва од већег значаја. Ове су одредбе закона од 1862 дале мисао ту, те су и неки континентални закони ставили захтев за анонимно друштво, да се за оснивање његово тражи најмање седам чланова. Да би у Енглеској једно друштво уживало користи од закона 1862, треба да има најмање седам чланова а овај се број тражи независно од сваке одговорности, па и кад је одговорнвст неограничена за чланове. Ако се хоће да друштво образује грађанско лице ваља да има најмање седам чланова. Друштво од седам чланова немнновно је подчнњено закону од 1862 или имају олакшица да му се подчине. Свако банкарско друштво које броји више од десет чланова, ако није овлашћено ка-