Delo

106 Д Е Л 0 билише. Од одела и остале спреме, што је потребно за резервнсте, има се тек нешто, па п то није сређено, те да се зна, чега н колико недостаје, као н одакле и кад се недостатак може попунити. Погрешни су то рачуни кад се снабдевање војске оделом и другом снремом оставља расправљању и нзвршивању онда кад му време није. Но ннје то све у чему кадровске јединице оскудевају и што ће их омести да се на време мобнлишу. Оне немају у приправпости и на расноложењу ни опште снреме илп оних средстава, која су војницима потребна у заједници и без којих ниједна команда не може да буде иодједнако у гарппзону н логору као и на походу н на позицији. У командама нашнм у мирно доба не држе се никаква кола ни за вучу истих коњи или бар волови, а међутим о мобилизацији, нарочито при почетку, не може се ни корака иапред, ако се нема нужних возиих средстава. Мора се чекати, дакле, на комору од народа, а то ће, ван сваке сумње, задржати и оместн правилност мобилизационог процеса. Трупе такође рђаво стоје са чадорима и војска се, при мобилисању, мора или да размешта разбацано по мехапама или да располаже у пољу под отвореним небом. II једно и друго рђаво утиче на обављање послова и подрива и духовно и здравствено стање обвезника сазваннх под заставу. Може се рећи да и другим заједничким принадлежностима трупе нису снабдевеие као што би требало, а поиегде и никако. Тако, напрнмер, ретка је та команда, која би имала у нриправности иотребно јој кујнско посуђе за кување хране на све војпике по своме ратном саставу, а да за то ие прибегне закупу по скупе новце, иа чак ни прнбора или алата, који су тако неопходни за устројство логорпшта и за друге домаће и логорске потребе.1 1 Треба видети редовпу војску кад је на збору или ио окупу радн вежбе, иа тек новеровати како се п колнко спротињски кубури и како се наши логорн мало разлнкују од цигапских табора! На вежбањима 1903 годипе, која су обављана па пуковским збориштима, а као и увек иод отворенпм небом, труие су биле буквално у просјачком стању н нредстављале собом праве погорелце. Сем сталнога кадра, који је имао своје шаторчиће, сви остали — резервисти — којих је било десет пута више, то су се час пржи.1н на сунчаној припеци, час савијали под ветром нли кишом, огрнути поњавама п којекаквим другим криарама. За секиру нли гестеру да пасеку дрва за кујпу, за чабар или кофу да донесу воде за кување ручка илп вечере, за лопату или мотику да очисте логориште или да ископају јаме за иужпнке н т. д. трчкарало се у варош и мољакало по малама. II војпици су, одиста,