Filatelista

| O ==

[]

НИ ~ 67 Тит :.

„s”. Kod dva tipa falsifikata, koje sam proučavao ovaj je redak za jedan punkt duži, dok je kod trećeg falsifikata jednak, ali kod tog tipa lijevi krak (noga) slova „N” u riječi „Nationaler” stoji iznad slova МЕ u riječi „Verwaltungsausschuss”, što nije karakteristika mi jedmogs od slogova originalne forme.

Navodeći ove tri karakteristike, koje držim najvažnijim, moram podvući da one vrijede za sve vrednote podjednako, jer su гуе угедпоће pretiskane u isto Vrijeme, na istom stroju i istim slogom, te je za sve vrednote vršena samo jedna Driprema. Isto tako smatram važnim spomena činjenicu da sam svoja zapažanja sakupljao i bilježio veoma ustrajno kroz proteklih 15 godina i da sam kroz to VrTijeme imao prilike pregledati gotovo 15.000 komada maraka ovog izdamja, pa vjerujem, da se moji rezultati moraju smatrati zapažanjima, koja su učinjena na aDpsoiutno dovoljnoj Wcoličini OVOS materijala.

U pogledu falsifikata ja sam do sada mogao rekognoscirati tri različita proizvoda. Veliku većinu njih vidio sam kao pojedinačne komade, dok sam samo jednom Vidio falsifikat u paru i tri puta u čelvercu. Nemam nikakvog dokaza да bi postojao jioš neki falsifikat.

U pogledu nekih' konstatacija što ih je iznio u svom članku drug ing. M. Verner, smatram da je poželino dati neka objašnjenja, pa to činim u najboljoj narajeri 1 aa željom, da i drug Verner čije filatelistićke rezultate i uspjehe пеobično cijenim — a i čitaoci „Filateliste”, to tako ı shvate.

Radi se naime o toliko značajnim stvarima, da bi prelaženje preko njih bila nekolegijalnost prema onima, koji od mašin filstelistićkih listova očekuju prave i točne informacije i nepoželjno mprihvaćamje takvih informacija, koje su u stanju čak i sasma neholtice proizvesti zbrku kod onih. koji su manje informirani.

Dyiug Verner konstatira, da je u DOčetku preštampavanja ove serije tiskarski slog bio oštar, jasam i da slova nisu bila zamrljana, dok se kasnije pri kraju preštampavanja pojavljuju slova ispunjena bojom, pa djeluju drugačije od prvobitnih pretisaka i dovode u summju sakupljače. * Priznajem da se može dogoditi da su olisci u početku štampanja jasni, a da se kasnije, zbog meprikladne mnjege sloga, ови pokvariti i postati nejasni i zamrJjani, Priznajem i to da, da loša boja, loši valjci ili čak loš stroj za tiskanje može skriviti, da se to mrljanje otisaka dogodi vrlo brzo, ali se pitam, od kakve je važnosti oštrina sloga u ovom slučaju, kad tačno znamo da je Čitava naklada OVO izdanja jznosila majviše 2200 araka i da prema tome ne možemo govoriti o onim pojavama, koje bi se mogle suponirati kod nekih golemih naklada,. Osim toga kad bi supozicija ing, Vernera i bila usvojiva Dpi-

tam 5е, Како o, da tih zamrljanih slova ima u podjednakoj količini kod svih vrednota ovog izdanja. Red mpretiskivanja po vrednotama nam doduše mije poznat, no kad bismo smjeli predpostaviti, da se dogodilo ono što Копефашга drug Verner, morali bismo imati kod prvih pretiskanih vrednofa sve slogove oštre i sve otiske čiste, dok bi kasnije pri kraju preštamреуапја svi slogovi trebali biti zamazani, a otisci takvi „da deluju sasvim drugačije od prvobitnih pretisaka i dovode u sumnju sakupljače, da li se možda ne radi o falsifikatima mpretiska”. Stvamo stanje međutim nije takvo. Ovo je dizdanje tiskarski srazmjerno vrlo dobro dotjeranmo, a sve poteškoće, koje su uslovile dosta rijetku zamrljanost treba pripisati boji, koja je baš zato što je bila kvalitetno loša uslovila karakteristike, koje nam danas pomažu da pronalazimo Тај кафе.

Druga konstatacija, koju svakako treba korigirati je ona, po kojoj autor tvrdi, da je „potrebno znati, da se preštampavanje vršilo na nepolpunim itabacima, veličine vodoravno 5 uspravno 8 svega 40 maraka” i da su za Dretiskivanje „koristili gornje desne delove originalnih ftabaka”.

Potrebno je znati, da je talijansko 12danje za Crnu Goru s motivima iz djela Njegoša tiskano u fiskovnim arcima, koji su sadržali dva poštanska arka po 40 maTraka. „Instituto mpoligrafico dello stato” u Rimu Јерогисло je samo arke od po 40 maraka, te drugačiji nisu postojali i nisu m.ogli postojati, Iz toga neminovno slijedi, da su za proizvodnju „NV” izdanja morali biti upotrebljeni cijeli original arci, a ne niihovi gornji desni dijelovi.

Тгеса konstatacija o kojoj treba reći par rijeći je ona, gdje autor članka tvrdi, da su se ti navodni gornji desni dijelovi upotrebili upravo zato, „jer su iti delovi imali sa gornje i desne strane rubne trake pored maraka, a to je bilo potrebno radi takozvanog „curihtovanja” štamparskog sloga”.

Priprema strojara, kojj raznim pomagalima dotjeruje slog i podlogu kako bi dobio što ujednačeniji otisak zove se njemački „Zurichtung”, te se u našim tiskarama taj rad doista često zove „curihtanjem” ili „curihtovamjem”. Ako pojam za taj rad, odnosno za tu fazu tipografskog posla proširimo i na onaj zadnji elemenat, kad strojar udešava dobar „pad” ili što mi u filateliji zovemo „centriranjem”, onda možemo reći, da rubna traka kod toga igra stanovitu ulogu, no ta uloga je u svakom slučaju negativna, jer kod pretiskivanja maraka rubna traka predstavlja nepremostivu smetnju. Zašto, nije teško pogoditi. Rubne su trake, zbog toga što danas poštanski arak nije u isto VTijeme i ftiskovni arak. variabilnih širina, a svako mijenjanje širine rubne trake uslovljava „micanje” mpretiska, a to је svakako nepoželjno.

89