Glas naroda

ГЛАС НАРОД4. ЖТ ЗА НАРОДНЕ СТВАРИ, ПРИБР1ДУ, ПОШ И ЗАБАВУ.

,,Г Л пс народа" издази сваке недеље на табаку. — Цена му јв на гпзину 3 Фор., на осам месеци 2 Фор., на четир месеца 1 #ор. аустр. вредн. — Дописи се пшљу уредшштву а претплата и огласи админпстрацији „Гласа народа" у Нови Сад. Огласи наплаћују св од ретва оваких слова 5 нов. и 30 новчлћа за жиг свакп пут.

БРОЈ 29. 7 ЕОВОШ ВД 7 НЕДЕ17 22. ЈУЛА ШЗ. ГОДИНА III.

0 Ш Т Е Д Њ Ж. Еад почнемо посматрати створове природне, видећемо, да је сваки ради нечега створен, да је сваки зато ту, да обавља неки посао, да ради! Немани једног створа, који не би имао ни каква посла, који би узалуд стајао, који би дангубио. И онде, где човек својим слабим оком не види ни какве радње и ту, када боље загледа, увери се, да је имаде. Када би природа престала радити, то би онда престала и опстојати. Нерад би био за н>у толико као и смрт. Када дакле природа, када и они створови, који немају воље и разума, непрестано време у радњи проводе, кодмео ла треба тек да чани ч.ове5,који је вољом, која је разумом одарен. Човек. докле је још у дивљем стању, докле живи у шуми, мора, ако Ие потребе своје да намири, радити. ХоЕе ли да глад своју утоли он мора потрудити се, да на|>е дивљачн или воЕа. ХоБе ли да жеђ своју загаси, он мора тражити извора, ако га нема, копати га, да до воде до^е. ХоЕе ли да покријесво1У телесну наготу, он мора наби од чегаће правити хаљину. ХоВе ли да се крије од непогоде мора саградити себи мало колебице. Кад дакле и дивљак, који такореБи, као и друга животиња живи, мора радити, колико тек онда мора човек, који има силне, небројене потребе, човек, који се тако храни и поји кио ми, који се тако одева и таких станова има као ми. Наш српски народ био јеу тако незгоднимприликама, да се радна снага није у њемумогла довољно да развије. Имаде крајева, где је српски народ раден као ма који други. Али имаде их онаких, где ни налик онолико неради, колико би у стању био. Па и у оним крајевима, где народ наш довољно ради, није му живљење његово тако удешено, како то здрави разум људски захтева. Је ли довољно да народ један само ради, да набавља себи оно, што му је за живот нужно, да умножава добра своја, да има много прихода? То још није никако довољно. Може ко имати бог зна колико прихода годишњег, кад он све то потроши, неБе опет

ништа иматз. Ако наприлику бђгаташ, који имадесто хиљада годкшњег приходз, па све то загодинудана потроши, онда му о-?ет неће остати ништа. Онај који напридику има шест хиљада годашњег прихода, па потрошн пет хиљада, а једну хиљадуоставинастрану, тај Бе на крају године имати више уџепу. Што бива код појединог човека, то бива и код целог народа. Може парод којистотине милиона заслуживати, ако еве то потроши, ако ништа на страну не остави, опет неће имати сувишка. Шта је дакле осим вредиоЕе, осим рада још преко потребно';? Осим радње преко је још потребна и —штедња. Е јжио је да се што од онога, што човек заради, и на страну остави. Наш народ ледо каже: Треба чувати беле нсвце за црне дане. Сдмо штета што он то само говори, а свугде тако не твори. Да виднмо, зашто је штедња нужна? Штедња је прво зато нужна, што се при редовном, разумном животу народа овај непрестано умножава, број му расте. Ако дакле тај народ све, што год заради, буде потрошио, онда Бе подмладак његоа морати од глади умирати, јер неЕе имати од чега живети, пошто родитељи нису ништа за њега оставили. Штедња је даље зато нужна, што се човеку из ненада каква потреба појави на коју није ни мислио. Љегова је куБа или стаја постала трошна, па треба другу направити. Откуда Ее је направити онај, који није ништа заштедио? Деси се така година, да болест наире на марву, па ова поцрка. Откуда Ее раденик, да набави марву, која му је преко за радњу нужна, ако није мало новца сачувао? Може ко реЕи: Ја Еу узајмити, па Еу купити марву. Ми му на то велимо, да сваком не дају ни у зајам. А кадгод наступе така времена, да нико не може да добије новаца у зајам, као на прилику сада што је, где нема; па ма да колики интерес плаћаш, не можеш га добити, Штедња је нужна најпосде и зато, што човек не зна шта дан, шта ли ноБ носи. Деси се да наступе хрђаве године, као побогуове сада што су. Свет се наш надао, да Бе како која година бити све боља,