JUS standardizacija

au VA Koda is

Year

BE OGRA D

FEBRUAR-—1957 STRANA 31-56

am arm aun uuu zr auu mar rupe u uIrO=——= GI nur ar II ri u eu i II

Higijensko-tehnička zašlita na radu

DOZVOLJENE MAKSIMALNE KONCENTRACIJE GASOVA, PARA I ABEROSOLA U ATMOSFERI RAD-

NIH PROSTORIJA I RADILIŠTA

Krajnji rok za dostavljanje primedbi 1 jun 1957

i

TJ

2.1

2.2,

Cilj i primena

Ovaj standard propisuje odredbe o maksimalnoj koncentraciji pojedinih otrovnih gasova, para i aerosola koje sme da sadrži atmosfera radnih prostorija i radilišta, a da ne pretstavlja opasnost po zdravlje zaposlenih lica pri osmočasovnom srednje-teškom radu, bez sprovođenja odgovarajućih mera higijensko-tehničke zaštite, odnosno bez upotrebe odgovarajućih ličnih zaštitnih sredstava.

Ako atmosfera radnih prostorija, radilišta ili pojedinih mesta rada sadrži, istovremeno, dopuštene maksimalne koncentracije dveju ili više vrsta gasova, para ili aerosola, moraju se Sprovesti odgovarajuće higijensko-tehničke zaštite, odnosno upotrebljavati odgovarajuća lična zaštima sredstva.

Definicija

Dopuštenom maksimalnom koncentracijom

(DMK), na koju se odnosi ovaj standard, sma-

tra se stepen zasićenosti vazduha pojedinim ga-

sovima, parama i aerosolama, a izražava se:

a) za gasove i pare u vol. delovima gasa, odnosno pare, na milion vol. delova vazduha (partes per milion), skraćeno »p.p.m.« ili u mg/m5 vazduha;

b) za toksične aerosole (prašine, dimove i magle) u mg/m9 vazduha; i

c) za inertine aerosole (mineralne prašine) brojem čestica »n« u cm9 vazduha.

Srednje-teškim radom u Ššmislu ovog standarda smafra se intemzitet fizičkog rada pri kome se za vreme odi 8 časova: prosečno utroši oko 2.000 do 2.200 kalorija.

Osobine Dopuštene maksimalne koncentracije i drugi podaci o delovanju gasova, para i aerosola

dati su:

4.1

5.1

5.2

era e GG <==

a) za gasove i pare — u tabeli I (rubrika 1); b) za toksične aerosole (prašinu, dimove i magle) — u tabeli II;

c) za inertne aerosole (mineralne prašine) — Uu tabeli III.

Ispitivanje

Privredne organizacije, ustanove, odnosno poslodavci dužni su, vodeći računa o osobinama gasova, para i aerosola koji se upofrebljavaju pri radu ili se mogu da pojave na mestima rada,

· da zadržavanja ili kretanja zaposlenih lica u

vezi sa radom, odnosno vodeći računa o stepeni opasnosti kome su ili mogu biti izložena ova lica, obezbede periodično ispitivanje zasićenosti vazduha u radnim prostorijama, odnosno na radilištima, od pojedinih otrovnih gasova, para ili aerosola.

Nadležni nadzorni organ odrediće, po potrebi, vremenske razmake u kojima se mora da vrše ispitivanja iz prethodnog stava.

Značaj odredaba o dopuštenim maksimalnim koncentracijama

Dopuštene '·maksimalne koncentracije gasova, para i aerosola, sadržane u tabelama 1, ILI i ET ovog standarda, ne smatraju se fiksnim. One se menjaju prema iskustvima stečenim. u toku njihove praktične primene, ili na bazi rezultata rada Međunarodne komisije za dopuštene maIisimalne WMoncentracije škodljivih matemija u vazduhu.

Ako privredne organizacije, odnosno poslodavci upotrebljavaju pri radu, proizvode ili obavljaju radove kod kojih mogu da se pojave gasovi, pare ili aerosoli koji se prema današnjem stanju nauke smatraju štetnim po zdravlje, a nisu navedeni u datim tabelama, dužni su da se za izmene i dopune ovog standarda obrate Saveznoj komisiji za standardizaciju.

DK 614.3 JUS Z.B0.001