Narod / Mirko Perković

HOE R="

vidio. i naučio meposredmo 1 рашето, заopći i kaže svome, onda |oš natražnom narodu: njegova borba, da se me dijelimo i пе sudimo i ne gložimo razdiieljeni vjerom, kad smo iedmo po jeziku i krvi; njegove misli, da se u narodu više podižu škole i bolnice mego li zvonici i mamastiri; niegova borba da i ženske imaju pravo na obrazovanosti kao i muškarci, pa pedagoška uzpojna njegova načela, pa najzad mjegov uzorni karakter potpuna pregorna i svijetla privatna i javnoga Života: sav |e u cijelosti gorostas duševni naše nacije. On nam je i danas savremen u kulTturmom i nacijonalnom smislu. „Ako madodamo da je om prvi počeo da se bori u Srbiji za narodni govor da postane književnim i da je u fome preteča Vukov, onda nam. je još miliji i savremeniji.

U prvim desecima 19. v. zavitla Evropom romanfičnma struja. To ie duševno mprobudjenje i osvježenje, kad su marodi presli da se odrekmu nasilia universalnostiti — općenitosti — 1 da svaki narod Živi i opstoji kao indiwidualnosi. Zato je trebalo da svaki marod iznese pred lic svijeta, da. je on posebice dostojan da živi, da sam sobom vlada, da ima naidostojnijc obiliežje čovjeka — slobodu. Da probudi. kod sebe tu svijest i u drugu ruku Ја