Peštansko-Budimska skoroteča

432

ко воивода, славу, ко државнБШ мужх, удив- | а ко владател-Б, више пЈта равнодЈШно сасл; шанћ, ал-в ко човект., меннмћи, и лгобовз. и мрзостБ и преарен-ћ. но онетт. т свемЈИ чешће, ово последнћ заслЈЖити. 6р*Б неће се по превосходствЈ великодчшн, ке по јчинЈзнбјмђ добрама, шшт 1 мак'ћ по великшм-б д "ћлма, човеческји моралЂ смаграти. Славолшб1е мутанЂ е изворЂ доброд-ктелш. Алт. и рђавш лшдш, поединна добра д-ћла, ма и гсод' наличјемт., чинити могј ; али едно едито тмхимћ разсЈђенћмЂ, и ладнокрвно, рђаво д4ло учин-ћно, задоста е да се виновникђ осјди. Та, сва велика д^ћла Алекспндра , не 6 б 1 сћнш ПарменЈн и Кплистена помирила. Алт. башт, и н е ни!:анва доброд-ћтелБ, безЂ икакзогг Јзрока тако далеко се јпјстнти. Но канва е бБ1ла н-ћговогт, теженн взликји д4ла намера ? Никаква , само едно едито в Н а и иеобузданБЈи увеселенЈд и гордости јдоволбство. Н^МЈ 6 бћ !ло све едно, светта Јпропастити, ил' усрећити, само ако е он1> отјдђ слаВЈ очекиво; а и пре 6 б 1 га волео Јпропашћеногт. видити, негт. да га ко дрЈгш осимт. н-кга, усрећи. Ово необузданно самолк)б1е у овима н-ћговим-в д"ћлма велишимгб . да и ј наличномг великодЈшЈго видимо; зато мј ни за едно нисмо благодарити дјжни. Добри се ПлЈтарх -б у словама (ј ко10ма е Александра Фа.по) особито збогЂ н-ћгове наклоности к' наукама, дао заслепити: алх иребацБ1ванн, од' овогђ Аристотелу. што му е д4ло на светЂ издо, ;; ерЂ више наЈке ни су за показатисе пред в светомх, негх постану обиде благо," доста сведоче, чјл е оно вола бБ1ла. Наипосле, калво е то себично право, народх но прописаномт., ма и добромт. начинЈ, илт. обхцемЂ, приморавати усрећити? Каква несмисленносгБ, на силј оштроЈзпа и оштрину мача, оснивати искан'ћ светскогЂ владанд? — И ако бк1све спосОбноспи овомђ одговарале, то 6 б1ло оваковогг рођен!, кош те способност1и притлжавао, бБЈла ввна несрећа, и народг ништа дрЈго небБ1 од' Бога желш, са .ио да одт. свш силеџ1а храбросгБ и талантх одЈзме. бданх е Александерт. мого свет-к затрести, а два (од' прилике) могли 6б1 га Јпропасгти.

При свели. томђ, измеђЈ првоп. и доцН1егЂ нћговогЋ владана, нема никакве разлике, но ово ше само код' н4га но код' св1к> завла;,агела. Ббмо 1и е таковш кои1 ни су ни знали, шта е великодЈчше, и кош сј аа недостоино држали, почитант и лгооовб народа задобити, но само су на го тежили да ш се народт. бош и од' нб 1 и зазире. А и то невала прећутати: да срећа и ласканћ и за благородне Јмове опасна средстпа рађак). Ал г б ће човект. ово све ко презрен"ћ самогт, себе, и издаа свогт. достоинсгва, сматрати, и ј гдикоЈимт. слЈчаго, и за опроштено ће му се видити: да човекв одт. пра и зем.гћ, за поставити теме.гв свое славе, народе разбја. А Г. Н... СтааарацЂ. ПЕРВА ЛШБОВБ КАРЛА V. 1стор1неска Новелиа. (продужеше.) И самБ се ј Фабрши сђ великимт. онммт. тапетом -б, кои е за Јкрашеше двора Шоорсса опред^ћлент,, занимала; ал' ето ги унутра дође Госпожа ГроФ1ца отт. Лалаингт., сЈпрЈга Градскогв Губернатора, кс10и е вовћрено, да д ^ћлнице сама собо.м». почешће надгледа. Она Јшавши Јнутра приступи управт. кб мени, и мало задуже постои сматрагоћи мои посао наеданпутт. почне ми танете лгое, кое самБ и већк сасви ит, довершивала, весма похвалБивати. Потомб ме лгобко запвгга за мое име, и колико имамт. година; на кое «ои јчтиво отговоримЂ, да има насв три сестре, и да самв н наистар1а; кгомј да смо и без г Б отца и безв матере заостале сироте; да сб нашим -б братомт., кои е наисгарш, заедно обБ1тавамо и живимо, и да са.мо ст. нашимт. рјкама повседневно п;слјгоКи нама х.г&бт. наСЈ1ЦНБ1И заслЈЖЈемо. Ово Грофјца чјвши почне ме гошгб обширше о блажекнопочившимт. нашимт. родителБИ_ма, о вама, и о < стотинј друти ствар1и запБ1Ткиваги; и после лепо ме поздравивши отиде шт. Фабрп;еII сама садт. заоставши чисто се соогђ тога погордимт., што салљ ЈчастницомЂ бБ1ла са милостивомђ Госножом-Б тако дјго раагова"