RTV Teorija i praksa

informisanje radnih Ijudi i građana, Radio i Televizija Novi Sad posebno su zainteresovane i od društva zadužene da obezbede sve preduslove za takvo informisanje. Kako se radio i televizijska komunikacija razlikuju, pored ostalog, po jeziku, odnosno govoru, uspešnost te komunikacije umnogome zavisi od valjanosti upotrebljenog govorno-jezičkog izraza, što znači da je dobar, radio-televizijskoj komunikaciji primeren jezik jedan od preduslova objektivnog, pravovremenog i tačnog informisanja. Ni komunikološka ni sociolingvistička nauka još uvek nisu pouzdano utvrdile i obradile šta - pored načelnih zahteva o primerenosti jezika medija i zahteva o jasnosti i govorno-jezičkoj pravilnosti tog jezika - treba da odlikuje jezik na radiju i na televiziji. Poznato je da se u zavisnosti od društvenog konteksta, sredine i tipa delatnosti javljaju različite upotrebe jezika, različiti jezičko-komunikacioni tipovi - stilovi. Jezik na radiju i na televiziji je jedan vid upotrebe jezika, koji se odlikuje specifičnostima uslovljenim vrstom medija, tipom i sadržajem komunikacije u okviru toga medija. Ali i unutar toga tipa jezika javlja se niz varijeteta, različitih stilova koji zavise od tipa i sadržaja emisija (informativno-političke emisije, ekonomsko-propagandne emisije, emisije iz kulture, emisije o poljoprivredi i selu itd.). Sve te funkcionalne specifičnosti karakterišu jezik radija i televizije ali su nedovoljno ispitane i naučno opisane. Služeći se jezikom, odnosno govorom, kao jednim od najpreciznijih znakovnih sredstava prenošenja poruka, radio i televizija mogu znatno da utiču na taj jezik, na njegov razvoj, bogaćenje, odnosno

189