RTV Teorija i praksa

umetnosti, kao i niza književnih i dramskih ogleda. U budućnosti bi trebalo sakupiti njegove estetičke radove i objaviti ih u zasebnoj knjizi. Više od naučnog angažmana dr Konjovića je privlačilo umetničko stvaralaštvo. Još u mlaSosti on piše pesme i drame, da bi se tokom cele svoje rediteljske aktivnosti u pozorištu, na radiju i televiziji ogledao i kao dramaturg. Bio je autor brojnih dramatizacija, adaptacija i dramaturških obrada, koje su s uspehom prikazivane. Rediteljsku aktivnost je započeo u Zagrebu u Pučkom teatru, Studiju Hrvatskog narodnog kazališta i Umetničkom pozorištu u Beogradu, pre rata. Svoj najveći umetnički uspeh postiže angažmanom u obnovi i razvoju Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu. Neposredno posle oslobođenja reditelj Jovan Konjovič režira u novosadskoj Operi delo svoga oca Petra Konjovića Knez od Zete, ali posle toga od strane Agitpropa biva odbačen kao „idejno nepodoban”, pa odlazi u vojvođansko selo Bogojevo, gde se jedno vreme bavi zamljoradnjom. Na poziv pesnika Žarka Vasiljeviča ponovo dolazi u Srpsko narodno pozorište, gde će ostvariti ciklus zapaženih pozorišnih režija (Šekspir, Džonson, Molijer, Šiler, Ibsen, Šo - i delom domaćih klasika: Držič, Sterija, Laza Kostić, Ivo Vojnović, Bora Stankovič, Branislav Nušić). Režirao je dve operske predstave. Ovaj plodni i kontinuirani rad Jovana Konjoviča na sceni Srpskog narodnog pozorišta trajao je od 1944-1957, s jednogodišnjim prekidom (boravak u Bogojevu) predstavlja vredan doprinos razvoju savremene pozorišne režije na sceni našeg najstarijeg teatra. Reditelj Jovan Konjović je nosilac Zlatne medalje „Jovan Đorđević” za vredna postignuća umetničkog razvoja Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu. Posle ovog period Konjović prelazi u Beograd i povremeno režira na scenama Beograda, Novog Sada i Sombora. Beogradska kritika i publika toplo je prihvatila njegovu režiju satirične persiflaze Kapetan kapetanu na sceni Ateljea 212, adaptaciju iz prepiske srpske predratne žandarmerije. Ono što bitno određuje Konjovićevo shvatanje pozorišne režije može se definisati kao

174