RTV Teorija i praksa

Zbornik redigovanih i dopunjenih, pa za tu priliku i naročito napisanih priloga, organizovanih u pet posebno naslovljenih delova prema preovlađujućem metodološkom postupku i predmetu ispitivanja, objavila je prošle godine, kao pokrovitelj skupa, Austrijska akademija nauka. U pfvom delu razmatraju se teorijsko-metodološki vidokrug i pravci razvoja istraživanja kulturnih indikatora. Drugi obuhvata proučavanja kulture posredstvom analize sadržaja poruka kao glavnog pristupa. Treći deo sadrži tekstove o problemu „kultivacije”, odnosno oblika delovanja i posledica tokom prevođenja obrazaca i vrednosti sa sistemskog plana na nivo individue. Ispitivanja stanovništva putem anketa i analize sekundarnih podataka zastupljena su u ćetvrtom delu. Poslednju celinu čini samo jedan tekst koji demonstrira statističku tehniku razvijenijeg oblika multivarijantne analize kulturnih indikatora na području proučavanja kultivacije. Da su sredstva masovnog opštenja, pre svega televizija, nezaobilazna u mnogim istraživanjima kulturnih indikatora pokazuje se i posredno i očigledno u tekstovima zbornika. To je dobrim delom uslovljeno široko prihvaćenim polazištem da su u savremenim društvima, bar zapadnim, ova srestva jedan od glavnih ako ne i najvažnijih nosilaca kulturnih sadržaja, simbola, verovanja i ideja, a uostalom, po nazivu najpoznatiji kulturni indikator, . profil nasilja”, uvodi Džordž Gerbner (Georg Gerbner) u merenju nasilja na televiziji. Tako Nol Rajnders (Nol Reijnders) i Hari Bauman (Harrv Bouwman) pnlikom razmatranja predmetne određenosti i sadržine kulturnih indikatora izdvajaju dva opšta, bitno različita, ali dopunjujuća pristupa: širi, sociološki. Rozengrena (Karl Erik Rosengren) i drugih, koji se oslanja na izvornu građu iz pisanih medija, a podrazumeva i automatizovanu analizu sadržaja pomoću računara, i upućenost na masovne komunikacije Gerbnera i pristalica, gde se istraživaćki materijal zasniva na televizijskom programu. Takođe, Cecilija fon Fajlicen (Cecilia v. Feilitzen) puno pažnje posvećuje ućinku televizije u svom ispitivanju o kulturnom tlaćenju dece, kao i Persi Tanenbaum (Perc\ Tannenbaum) kada podvrga\a kritičkom ocenjivanju sam naziv kulturnih indikatora i

245