RTV Teorija i praksa

Uz to i stara (več nesvesna) omaška elitističke podele na „čistu” i „пе čistu” muziku i stalno produbljivanje tog nepostoječeg jaza među njima rezuitirale su mnogim protivrečnostima i nedoslednostima u tretiranju muzike na televiziji, od kojih su najvažnije: neadekvatna podela oblika TV emisija o ozbiljnoj muzici po tradicionalnim muzičkim žanrovima i ravnodušnost prema direktnoj i suštinskoj antagonistici kreativnog i informativnog televizijskog pristupa muzici - uz nepoverenje prema prvom, što na kraju vodi previđanju najvažnijih savremenih tendencija u muzičkoj umetnosti, u multimedia i video-art istraživanjima, koji imaju na televiziju, pružaju sve povezivanje i uticaj kuji imaju na televiziju, pružaju sve prihvatljiviju sliku mogućih pravih ishodišta muzike u TV mediju, ali i vice versa. NOVI PROBLEMI NAUKE O MUZIČKIM OBLICIMA Iz svega što smo do sada rekli vidimo da se sve klasifikacije TV emisija ozbiljne muzike oslanjaju, u celini ili bar jednim delom, na forme i izvođački instrumentarij 9 ozbiljne muzike, koje usvaja nauka o muzičkim oblicima. Nema, međutim, sumnje da muzički oblik jeste (kroz muziku i u muziku otisnut) vid momentalne uobličenosti stanja čovekovog odnosa ргеша svom svetu i sebi samom - koji je i istorijski, društveno, egzistencijalno, psihofizički, biološki, itd. potpuno uslovljen. Muzika koju taj čovek promišlja, stvara i prima je muzika koju on (ma koliko „avangardan” ili „genijalan” bio) može ali i mora u datom trenutku misliti, tvoriti i primati: sadržina, dakle, uslovljena čovekom samim, uslovljava sopstveni oblik i njegovo „postvarenje” - akustičko „glasanje”

9 Na primer na konkursu reditelja ozbiljne muzike, koji je organizovala mađarska televizija 1976. godine pod devizom „Gledajte muziku”, „takmičenje je bilo podeljeno na sledeće ,programe‘: solistička tačka, stav iz kamerne muzike, deo simfonijskog dela, i operska arija” (prema S. Bariću, „Gledajte muziku”, ~RTV - teorija i praksa”, br. 5/76).

60