RTV Teorija i praksa

Induktivnost rediteljskog metoda je upravo u tome da kroz detalj, fragment, omoguči da se oseti celina i da stvori tu posebnu filmsku istinu života, koja u najboljim primerima dokumentarne filmske hronike ima umetnički rang. Materijal za direktnu televizijsku emisiju je ceo događaj iz života i televizijsko stvaraiaštvo se razvija zajedno s njim, što mu daje poseban kvalitet. Da bi se shvatila priroda režije važno je to da ona vrši selekciju u trenutku događaja. A to što današnji gledalac ne gleddemisiju upravo u trenutku kada se događaj faktički zbio uopšte ne utiče na karakter stvaralaštva. Danas se ta istovremenost može razmatrati kao odlična karakteristika stvaralačkog procesa, a ne kao formalna oznaka - poklapanje događaja i prikazivanja Na ovaj način događaj iz života postoji u televi.zijskoj emisiji kao činjenica. Interpretacija je na nivou „celog organizma” životnog događaja, što znači da mišljenje autora emisije o njemu može da še definiše kao deduktivno. Upravo će ta deduktivnost rediteljskog metoda u dramaturgiji celine ispoljiti posebne karaktere koji pokazuju tezu autora - stvoriče se ta posebna televizijska životna istina, koja če u boljim primerima direktnog emitovanja van sumnje imati estetski rang. Bilo bi interesantno da obratimo pažnju na poznato mišljenje G. A. Tovstonogova o suštini direktnog prenosa pozorišne predstave preko televizije 3 . On smatra da je na televizijskom ekranu „potpuno drukčija predstava od one koju je režirao pozorišni reditelj”. Kamere u gledalištu. Komad u kome igraju glumci, odnosno ono šta je stvaralačkom maštom uneo pozorišni reditelj i ono što bi on želeo da vidi na ekranu - nije ceo događaj. Čak i ako to veoma želi televizijski režiser ne može da se prema pozorišnoj predstavi odnosi samo kao prema glumačkom

3 „Karta u 10 rcr I '. ” „ТелевпАсиие и радиовешание" (Televizija i radio-difuzija), 1973, br. 9, str. 10,

128