RTV Teorija i praksa

„visokom" kulturom, zapravo te sadržaje smatraju minorinim, a široko rasprostranjenu razonodu dekadentnom i uzalud istrošenom emotivnom energijom širokih slojeva. Pošto sam Ratko Božović smatra u pomenutoj knjizi 5 ,da se analiza ukupne stvamosti slobodnog vremena, kao univerzalnog i globalnog procesa savremenosti, teško može smestiti u polje jedne naučne discipline", otuda bi i jedno od pitanja savremene medijske kulture moglo da glasi; - „Како da se pronađe smisao slobodnog vremena da ono ne bi postalo mrtvo vreme?" 6 Sa takvog stanovišta slobođno vreme ili dokolica, razbibriga po nekima, zauzimaju znatan prostor u masovnoj, odnosno industrijskoj razonodi uz aktivno prisustvo „degradirane zbilje" i rutinskog rada, bez obzira što je, recimo, E Moren utvrdio da je slobodno vreme, u stvari, pobeda nad radom, pa je time to već jedna od mogućih pretpostavki da se fenomenu iskušenja medijskog vremena posveti posebna pažnja. Jer, to je pojava u koju su uključeni podjednako sociološki, psihološki, ekonomski i iđeološki faktori. 3. Temeljeći se na matrici Ijudskog roda emocionalna čovekova priroda bitno određuje i karakter mitologizovanog mišljenja, odnosno oblike i forme mitoloških obrazaca karakterističnih za otuđenost u svakodnevici. Prema Edgaru Morenu svaki se mit, u stvari, kristališe u emocionalnim okvirima epohe s različitim intenzitetom opčinjenosti. Zato je masovna kultura najšira pretpostavka u shvatanju i razumevanju savremene mitološke ikonografije. Sredstva masovnih komunikacija, odnosno mediji, u tome imaju centralnu, dakle presudnu ulogu. Mitološka konstanta masovne kulture, sadržana najčešće i najviše u medijskim eksponentima - televiziji, sportu, filmu, erotici, fotografiji, rok-muzici, koka-koli, politici i religiji bitno odreduje sadržaj i oblik kolektivne, odnosno pojedinačne svesti. Simboli koji se pri tom javljaju kao

5 Ratko Božović, IskuSenja slobodnog vremena. Mladosl, Beograd, 1979. 6 Isto, str. 13.

54