RTV Teorija i praksa

saglasja, sublimiše, sintetizuje i povezuje upravo te elemente - kao eleraente iz kojih se konstituiše ova umetnost. To je ta već pomenuta tehnika. metodologija, ali nadasve analitičnost i mudrost, pomoću koje autor kroz dijalog o suštinskim i dubokim temama uspeva da isprede ovo fmo duhovno tkanje, i slaže mozaik do kojega bi se inače veoraa teško moglo doći. Nijedna teorija, a kamoli nauka, po mišljenju autora ovog teksta, nije moguća bez onih koji su prošli tmoviti put stvaralaštva, traganja, i svojim radom. koji je i sam istraživački, utrli put ka teoriji, estetici i scenskoj nauci. Analitički pristup režiji, iskustva dramske režije, dramaturgija režije. njena uloga, rediteljska praksa i funkcija režije, uz etiku i estetiku režije - čine da čitalac, bilo praktičar, bilo teoretičar, ili onaj koji tek stiče osnovna znanja, proveri što više stavova, komparativno, i moguća znanja iz ove propedeutičke umetnosli, pri tom uvažavajući premisu da se režija, kao, pre svega i iznad svega, umetnost ne može naučiti. aii se može i mora učiti. Profesor Lazić, obavljajući posao za koji se u svetu osnivaju i koji obavljaju čitavi instituti, uporno istrajava na samo njemu znanom putu i čini sve štoje u njegovoj moći da se tajna ove umetnosti, stare koliko i sam čovek, sagleda multidiciplinamo: teorijski, antropološki i estetski, trasirajući prometejski upomo, na svoj način, put ka režiji kao scenskoj umetnosti.

* * * Knjiga „Jugoslovenska dramska režija" deluje iznenađujuće sarnim prefiksom „jugoslovenska". u vremenu kojeje, čini se, krajnje nepodesno za ovakve naslove. Upravo sada pojavljuje se pred čitaocima knjiga „Jugoslovenska dramska režija 1918 - 1991." prof. dr Radoslava Lazića, vezana prostorno i vremenski za period fizičkog trajanja Jugoslavije. ali pre svega za duhovni jugoslovenski prostor. lako na prvi pogled deluje kao svojevrsni nastavak rađa Josipa Lešića „Istorija modeme jugoslovenske režije", po svojoj suštini i metodu nastanka. ova studija prof. Lazića to nije. To je originalna i inspirativna knjiga, koja se, na samo autoru znani način, bavi istorijom i teorijom jugoslovenske režije, rediteljskom praksom i propedeutikom režije. Opredelivši se, među značajnim imenima jugoslovenske dramske režije. za četvoricu koji su svojim delom obeležili ovaj period pozorišnog života u Jugoslaviji: dr Branka Gavelu, dr Huga tClajna, Matu Miloševića i Bojana Stupicu. autor na sebi svojstven način veoma übedljivo ukazuje i zastupa svoje opredeljenje, pokazujući sav značaj i veličinu izabranih. Rekonstrukcijom delovanja ova četiti velika imena jugoslovenske režije, od kojih je svaki izrazito samosvojan, i sa veoma različitim biografijama i obrazovanjem; - dr Branko Gavela - filozof, učenik profesora Jodla, pripadnik „nemačke škole'f kritičar; - dr Hugo Klajn - psihoanalitičar, učenik Sigmunda Frojda. na „privremenom radu u pozorištu' 1 .

226