Sovѣti zdravago razuma. Častь 1

іінгпн ошрицати. Неки люди изъ почетна чинесе чудновити, но коликосе ко више сь нима обходя, толйко више добра у нима наоди. Л неки опепгь, при првомь састанку, рекаоби дасу Мёдъ и ШеѢерь, а кадь имъ свременомь видишь После , и по нима познать имь Внутреия, самые крстишъ и чудишь, какосйсе могао пгако я» ко поевариши . Ово исто говореніи о другима, найпре и найпре о себи дужнисМо мислити. Камо среїіа дасе можемо сь туЋймЪ очима видити, и на ту^е сито просїятн! Своелюбїе подобное Очима, кое све виде йзвань себе, само, саме себе не виде. Никомь живу толйко Атара не пазимо, колико сами себи, и шамань сь овимь све кваримо. Ниіца намь нїе милїе него я, мое, и мени, ІІросвешеннога разума и добродѢтелни чловекь, свима а милостиви и удобьпростителни судїя: себи з самомь неумнтань и немилостивъ: како іцо неповолно у другомъ спази, намасе насеобазре: наполѣ своелюбГе! Оди ши овамо чиста СавѢсти! сведочи: имали шо таково, другима неповолно у мени? Савеєть ако з свободна, свеѢе казати, аколи гди наблизо упази своелюбіе, несме сирота ни писнути; боисе , пакъ