Arhiv UNS — Listovi stranaka

O MEDJUNARODNOJ SITUACIJI

A. Ž D A N O V

•) Referat održan na Informacionom savetovanju pretstavnika nekih kompartija u Poljskoj кгајеш septembra 1947,

Posleratna situacija u svetu

Svršetak drugog svetskog rata doveo je do bitnih promena u celoj međunarodnoj situaciji. Vojni poraz bloka fašističkih država, antifašistički oslobodilački karakter rata, odlučujuća uloga Sovjetskog Saveza u pobeđi nad fašističkim agresorima oštro su izmenili odnos snaga između dva sistema socijalističkog i kapitalističkog u korist socijalizma. U čemu je suština tih promena? Glavni rezultat drugog svetskog rata bila je činjenica vojnog poraza Nemačke i Japana dveju najmilitarističkijih i najagresivnijih zemalja kapitalizma. Reakcionarni imperijalističkl elementi u celom svetu, naročito u Engleskoj, u SAD i Francuskoj, polagali su naročite nade u Nemačku i Japan, i u prvom redu u hitlerovSku Nemačku, prvo, kao u snagu koja je najviše sposobna da zada udarac Sovjetskom Savezu, da bi ga, ako ne uništila, a ono u svakom slučaju oslabila i potkopala njegov uticaj, i, drugo, kao u snagu koja je sposobna da uništi revolucionarni radnički i demokratski pokret u samoj Nemačkoj i u svim zemljama koje su bile objekat hitlerovske agresije, i da tako učvrsti opšti položaj kapitalizma. U tome je bio jedan od glavnih uzroka predratne, takozvane minhenske politike »smirivanja« i potsticanja fašističke agresije, politike koju su dosledno sprovodili vladajući imperijalistički krugovi Engleske, Francuske i SAD. Ali nade anglo-franko-američkih imperijalista koje su polagane u hitlerovce nisu se ostvarile. Hitlerovci su se pokazali slabiji, a Sovjetski Savez i slobodoljubivi narodi jači nego što su pretpostavljali minhenci. Usled drugog svetskog rata glavne snage ratobome međunarodne fašističke геakcije našle su se razbijene i za dugo vreme izbačene iz stroja. U vezi s tim svetski kapitalistički sistem u celini pretrpeo je još jedan ozbiljan gubitak. Dok je najvažniji rezultat prvog svetskog rata bio proboj jedinstvenog imperijalističkog fronta i otpadanje Rusije od svetskog sistema kapitalizma, dok je usled pobede socijalističkog poretka u SSSR kapitalizam prestao bjfj jedini, sveobuhyatni sistem gvetske privrede, dotle gu drugi svetskl rat * poraz fašlzma, gla' oni- pozicija kapitaliz—.,>:antifašističkog pokreta od Imperijalističkog sistema nizd zemalja centralne 1 jugoistočne Evrope. U tim zemljama nastali su novi, narodni, demokratskl režiml. Veliki primer Otadžbinskog rata Sovjetskog Saveza i oslobodilačka uloga Sovjetske armije spojili su se s poletom masovne nacionalnooslobodilačke borbe slobodoljubivih naroda protiv fašlstlčkih osvajača i njihovih pomagača. U toku te borbe đemaskiranl su, kao izdajnici nacionalnlh interesa, profašistički elementl koji su sarađivali s Hitlerom, kolaboraclonisti najuticajniji krupni kapitalisti, veleposednici, viši činovnid, monarhistički oficiri. Oslobođenje od nemačko-fašističkog ropstva ргаćeno Je u podunavskim zemljama zbacivanjem s vlasti buržoasko-veleposedničkih vrhova, koji su se kompromitovali saradnjom s nemačkim fašizmom, i dolaskom na vlast novih snaga iz naroda, koje su se ispoljile I istakle u borbi protlv hitlerovskih porobljivača. U tim zemljama došli su na vlast pretstavnicl radnika, seljaka, pretstavnici napredne inteligencije. Kako je ovde radnička klasa svugde pokazala največi heroizam, najveću doslednost i nepomirljivost u antifašlstičkoj borbl, ogromno je porastao njen autoritet i uticaj u narodu. Nova demokratska vlast u Jugoslaviji, Bugarskoj, Rumuniji, Poljskoj, Cehoslovačkoj, Mađarskoj, Albanijl, oslanjajući se na podršku narodnih masa, uspela je da za vrlo kratko vreme sprovede takve progresivne demokratske preobražaje za koje buržoaska demokratija više nije sposobna. Agrama reforma predala je zemlju u ruke seljaka i đovela do likvidacije veleposedničke klase. Nacionalizacija krupne industrije i banaka i konfiskaclja svojine izdajnika koji su sarađivali s Nemcima u korenu su potkopale pozicije monopolističkog kapitala u tim zemljama i oslobodile mase iz imperij alistlčkog ropstva. U istp vreme udareni su temelji državnoj, opštenarođnoj svojini, stvoren je nov tlp države narodna republika, u kojoj vlast pripada narodu, krupna industrija, saobraćaj i banke pripadaju državi, a vodeča je snaga blok radnih klasa stanovništva s radničkom klasom na čelu. Usled toga narodi tih zemalja ne samo što su se oslobodill iz klešta imperijalizma nego udaraju i temelje prelazu na put socijalističkog razvitka. Neizmerno su porasli posle rata međunarodni značaj I autoritet Sovjetskog Saveza. SSSR je bio rukovodeća snaga i duša vojnog poraza Nemačke i Japana. Oko Sovjetskog Saveza ujedinile su se demokratske napredne

snage celog sveta. Socijalistička država izdržala je najveća ratna iskušenja i iz borbe na život i.smrt s najjačim neprijateljem izašla je kao pobednik. Umesto slabljenja SSSR imamo njegovo ojačanje. Bitno se izmenilo i lice kapitalističkog sveta. Od šest takozvanih velikih imperijalističkih sila (Nemačka, Japan, Engleska, SAD, Francuska, Italija) tri su izbačene iz stroja usled vojnog poraza (Nemačka, Italija, Japan). Francuska je takođe oslabila i izgubila svoj raniji značaj kao velika sila. Na taj način, ostale su samo dve »velike« svetske imperijalističke sile Sjedinjene Države i Engleska. Ali, ispalo je da su jednoj ođ njih, Engleskoj, pozicije potkopane. Za vreme rata engleski imperijalizam pokazao se oslabljen u vojnom i političkom pogledu. U Evropi Engleska je ispala nemoćna pred nemačkom agresijom. U Aziji velika imperijalistlčka sila Engleska nije mogla vlastitim snagama sačuvati svoje kolonijalne posede. Izgubivši privremeno svoje veze s kolonijama, koje su snabdevale metropolu hranom i sirovinama i gutale veliki deo njene industriske produkcije, Engleska se našla u vojnoj i privrednoj zavisnosti od američkih liferacija hrane 1 industriske robe, a po svršetku rata počela je da raste finansisko-ekonomska zavisnost Engleske od SAD. lako je Engleskoj pošlo za rukom da po svršetku rata povrati kolonije, ona se ipak morala sresti s pojačanim uticajem američkog imperijalizma u kolonijama, koji je za vreme rata razvio svoju aktivnost u svim oblastima koje su рге rata smatrane monopolističkom sferom uticaja engleskog kapitala (Arapski Istok, Jugoistočna Azija). Pojačao se uticaj Amerike u dominionima Brltanske imperije I u Južnoj Americi, gde гаnija uloga Engleske u znatnoj i sve većoj meri prelazi na SAD. ч Zaoštravanje krize kolonijalnog *l- koje Je došlo kao rezultat drugog svetskog rata, izrazilo se ц snažnom poletu nacionalnooslobodllačkog jtokreta u kolonijama l zavisnim zemljama. Time je dovedena u opasnost pozadina kapitalističkog sistema. Kolonijalnl narodi ne žele više da žive po starom. Vlađajuće klase jnetropola ne mogu više po upravljati kolonijagia. Fokušajl ugušivanja nacionalnooslotaodilačkog pokreta vojnom silom nailaze sad na sve jači oružani otpor kolonijalnih naroda, dovode đo dugih kolonijalnih ratova (Holandija—lndonezija, Francuska —Vi j etnam). Kao plod neravnomernosti razvitka kapitalizma u pojedinim zemljama, rat je doveo do daljeg zaoštravaijja te neravnomernosti. Od svih kapitalističkih velesila samo jedna kapitalistička velesila SAD izišla je iz rata ne oslabljena nego znatno ojačana kako u ekonomskom, tako i u vojnom pogledu. Američki kapitalisti đobro su se obogatill u ratu. U isto vreme američki narod nije iskusio ■ oskudice koje prate rat, jaram okupacije, bombardovanja iz vazduha, a Ijudske žrtve Sjedinjenlh Američklh Država, koje su stupile u rat faktički u poslednjoj etapi, kad je sudbina rata već bila odlučena, bile su relativno male. Sjedinjenim Američkim Državama rat je pre svega poslužio kao potstrek za široko razvijanje industriske proizvodnje, za odlučno pojačanje Izvoza (uglavnom u Evropu). Svršetak rata postavio je pred Sjeđinjene Države Amerike niz novih problema. Kapitalistički monopoli nastojali su da zadrže svoje profite na ranijem visokom nivou. U tom cilju onl su uporno radili na tome da se oblm llferacija iz ratnog vremena ne smanjuje. Ali za to je bilo potrebno da SAD zadrže ona spoljna tržišta koja su gutala američku produkciju za vreme rata, i da zavladaju novim tržištima, ukoliko se usled rata kupovna moć većine država jako smanjila. Pojačala se i finansisko-ekonomska zavisnost tih država od SAD. Sjedinjene Američke Države investirale su u inostranstvu kredite u iznosu od 19 milijardi dolara, ne računajući tu uloge u Međunarodnu banku i Međunarodni valutni fond. Glavnih konkurenata SAD Nemačke i Japana nestalo je sa svetskog tržišta, a to je stvorilo nove, vrlo velike mogućnosti za SAD. Dok su se pre drugog svetskog rata najuticajniji reakcionarni krugovi američkog imperijalizma pridržavali politike izolacionizma i uzdržavali od aktivnog mešanja u stvari Evrope ili Azije, u novim posleratnim uslovima gospodari Volstrita prešli su na novu politiku. Oni su istakli program iskorišćavanja celokupne američke vojne i ekonomske moći da bi ne samo zadržali i učvrstili pozicije u inostranstvu koje su osvojili za vreme rata, nego da bi te pozicije i maksimalno proširili, zamenivši na svetskom tržištu NemačkUi Japan, Italiju. Naglo* slabljenje ekonomske moći drugih kapltalističkih država stvorilo je mogućnost za špekulativno iskorišćavanje posleratnih ekonomskih teškoća, koje

I olakšavaju potčinjavanje tih zemalja američkoj kontroli, a naročito za iskolišćavanje posleratnih ekonomskih teškoća Velike Britanije. SAD su proklamovale novi, otvoreno osvajački, ekspanzionistički kurs, Novi, otvoreno ekspanzionistički kurs SAD postavio je sebi za cilj uspostavljanje svetskog gospodstva američkog imperijalizma. U interesu učvršćivanja monopolističkog položaja SAD na tržištima, do kojeg je došlo usled nestanka dvaju najkrupnijih konkurenata SAD Nemačke i Japana i slabljenja kapitalističkih partnera SAD Engleske i Francuske novi politički kurs SAD zamišljen je kao široki program mera vojnog, ekonomskog i političkog ka• raktera, koje idu za uspostsvljanjem političkog i ekonomskog gospodstva SAD u svim zemljama koje su objekat ekspanzije SAD, za srozavanjem tih ,zemalja na položaj satelita SAD, za uspostavljanjem u njima unutrašnjih režima koji će uklanjati sve smetnje koje bi radnički i demokratski pokret činio eksploatisanju tih zemalja od strane američkog kapitala. Taj novi politički kurs pokušavaju Sjedinjene Američke Države da prošire đanas ne samo na jučerašnje neprijatelje u ratu 111 na neutralne države, nego u sve većoj meri i na ratne saveznike SAD. Specijalna pažnja pri tome poklanja se iskorišćavanju ekonomskih teškoća Engleske saveznika 1 ujedno davnašnjeg kapitaltstičkog suparnika i konkurenta SAD. Američki ekspanzionistički кигз polazi od toga da ne samo što ne treba puštati Englesku iz ekonomskih klešta zavisnostl od SAD, zavisnostl koja je nastala za vreme rata, nego, naprotlv, da treba pojačavati pritisak na Englesku, kako bi od Engleske postepeno bila oduzeta .kontrola nad kolonijama, kako bl ona .bila istisnuta lz svojih sfera ticaja i srozana na 'položaj vazaliae rlršavp

Na taj načln, nova politika SAD ide za učvršćivanjem svoga moriopoiističkog položaja i sračunata je A to da svoje kapitalističke partner* stavl u potčinjen, zavisan položaj od SAD. Ali na putu težnjama SAD za svetskim gospodstvom stoji SSSR sa svojim sve većlm međunarodnim utlcajem bedem antiimperijalističke 1 antifašističke politlke, stoje zemlje nove demokratije, koje su izišle ispod kontrole anglo-američkog imperijallzma, stoje radnici svih zemal’ja, računajućl tu i radnike same Amerike, kojl ne žele nove ratove radi gospodstva svojih ugnjetača. Zato je novi ekspanzionističkl t reakclonaml polltlčki kurs SAD sračunat na borbu protiv SSSR, protlv zemalja nove demokratije, protiv radnlčkog pokreta u svim zemljama, protiv radničkog pokreta u SAD, protlv oslobodilačklh antiimperij alističkih snaga u svim zemljama. Amerlčkl reakcionari, uznemireni uspesima socijalizma u SSSR, uspeslma zemalja nove demokratije i porastom radničkog 1 demokratskog pokreta u svim zemljama sveta posle rata, skloni su da uzmu na sebe zadatak »spasilaca« kapitalističkog sistema od komunizma. Na taj način, otvoreno ekspanzlonistički program SAD neobično pot- I seea na neslavno propall avanturl- I stički program fašističkih agresora, I koji su tako isto, kao što je poznato,

bill đoskora prfetendenti na svetsko gospodstvo. Kao što su se hitlerovci, pripremajući a:azbojničku agresiju, prikrivall svojim antikomunizmom da bi obezbedili mogućnost ugnjetavanja i porobljavanja svih naroda, a u prvom redu svog vlastitog naroda, i sadašnji vladajući krugovi SAD maskiraju svoju ekspanzionističku polit'ku pa čak i svoju ofanzivu protiv životnih interesa slabijeg imperijalističkog konkurenta Engleske tobožnjim odbranbenim antikomunističkim zadacima. Grozničava trka za naoružanjem, izgradnja novih vojn'h baza i stvaranje placdarma američkih oružanih snaga u svim delovima sveta pravđaju se licemerno-fariselski obzirima »odbrane« od izmišljene ratne opasnosti od strane SSSR. Američka

dlplomatija, dejstvujuči metođima zastrašlvanja, potkupljivanja i ucenjivanja, lako dobija od drugih kapitalističkih zemalja, a u prvom redu od Engleske, prlstanak na legalno učvršćivanje povlašćenlh američkih poziл cija u Evropi i Aziji u zapadnim ’ ЧЈпаша Nemačke, u Austriji, u Italijl, ' >u DrčkoJ, Turskoj, Egiptu, Iranu, Avganistanu, Kini Japanu itd. Američki imperijalisti, smatrajući sebe za glavnu snagu koja stoji ргоtlv SSSR, zemalja nove demokratije, radničkog 1 đemokratskog pokreta u ,svim zemljama sveta, za bedem reakcionarnih antidemokratskih snaga u celom svetu, bukvalno sutradan posle svršetka drugog svetskog rata pristuРШ su obnavljanju neprijateljskog fronta protiv SSSR i svetske demokratlje 1 potsticanju protivnarodnih reakcionarnih snaga kolaboracionlsta 1 ranljih kapitalističkih eksponenata u onim evropsklm zemljama koje su oslobođeno ođ hitlerovskog јагша 1 kojo su počele organizovati život po svom vlastltom Izboru. Najzagriženljl imperijalistlčki poUičarl, koji su izgubili ravnotežu, po•eli su ođmah za Cerčilom isticati >lanove žto bržeg ostvarenja prevenivnog rata protlv SSSR, otvoreno poivajući da se protlv sovjetskih Ijudi skoristi privremeni američki monoк>l atomskog oružja. Potpaljlvači noog rata pokušavaju da zastraše i uene ne samo SSSR nego 1 druge zeilje, a naročito Kinu 1 Indiju, klevetlički prikazujućl SSSR kao mogućeg Igresora, a sebe ističući kao »prijatele« Kine i Indije I »spasioce« od komunističke opasnosti, koji su zvani l a »pomognu« slabijima. Na taj naIm ostvaruje se zadatak držanja Inlije I Kine u poslušnosti imperija- 1 Bzmu i njihovog daljeg političkog I skonomskog porobljavanja.

Novi raspored olitičkih snaga posle rata i formiranjiivajutabora —tabora imperijalističkog i an 'emokratskog s jedne strane i tabora г ;iimperija!ističkog i — s druge

Korenite promene u međunarodno situaciji i u položaju pojedinih zema Ija, nastale usled rata, izmenile su ce lu političku sliku sveta. Došlo je d novog rasporeda političkih snaga. U koliko nas veći period vremena de od svršetka rata, utoliko se jasnij izdvajaju dva osnovna pravca u pc sleratnoj međunarodnoj politici, ko odgovaraju podeli političkih snag dejstvujućih na svetskoj areni, na d\ osnovna tabora tabor imperijal stički i antidemokratski, s jedne str; ne, I tabor antiimperijalistički i d mokratski, s druge strane. Osnovi vodeća snaga imperijalističkog tab ra jesu SAD. U savezu sa SAD nal ze se Engleska i Francpska. pri čen postojanje laburističke vlade Atlija Bevina u Engleskoj i socijalistič i

vlade Ramadjea u Francuskoj ne smeta Engleskoj i Francuskoj da u svim osnovnim pitanjima idu kolosekom imperijalističke politike SAD kao njihovi sateliti. Imperijalistički tabor podržavaju i kolonijalne države kao što su Belgija i Holandija, zemlje s reakcionarnim antidemokratskim геžimima kao što su Turska i Grčka, :emlje politički i ekonomski zavisne 3d SAD kao što su zemlje Bliskog tstoka, Južne Amerike, Kine. Osnovni cilj imperijalističkog tabora jeste učvršćenje imperijalizma, pripremanje novog imperijalističkog ■ata, borba protiv socijalizma i đemokratije i podržavanje reakcionarlih i antidemokratskih profašističklh :ežima i pokreta svuda i na svakom mestu, : 'J

Prl rešavanju tih zadataka imperijalistički tabor spreman je da se osloni na reakcionarne i antidemokratske snage u svim zemljama i da podrži jučerašnje neprijatelje u ratu protiv svojih ratnih saveznika. Antiimperijalističke i antifašističke snage čine drugi tabor. Osnova tog tabora jesu SSSR 1 zemlje nove demokratije. U nj ulaze i zemlje koje su raskinule s imperijalizmom i čvrsto pošle putem demokratskog razvitka, zemlie kao Rumiiniia, Mađarska, Finska. S antiimperijalističkim taborom idu Indonezija, Vijetnam, njemu simpatišu Indija, Egipat, Sirija. AntiImperijalistički tabor oslanja se na radnički i demokratski pokret u svim zemljama, na bratske komunističke partije u svim zemljama, na borce nacionalnooslobodilačkog pokreta u kolonijalnim i zavisnim zemljama, na podršku svih naprednih demokratskih snaga, koje postoje u svakoj zemlji. Cilj tog tabora jeste borba protiv opasnosti od novih ratova i imperijalističke ekspanzije, učvršćivanje demokratije i iskorenjivanje ostataka fašizma.

Svršetak drugog svetskog rata postavio je pred sve slobodoljubive narode kao najvažniji zadatak obezbeđenje trajnog demokratskog mira, koji učvršćuje pobedu nad fašizmom. Pri rešavanju tog osnovnog zadatka posleratnog perioda vodeća uloga pripada Sovjetskom Savezu i njegovoj spoljnoj politici. To proizilazi iz suštine sovjetske socijalističke države, kojoj su sve agresivne eksploatatorske pobude sasvim strane i koja je zainteresovana u stvaranju najpovoljnijih uslova za ostvarenje izgrađnje komunističkog društva. Jedan ođ takvih uslova je spoljni mir. Kao nosilac novog, višeg društvenog sistema, Sovjetski Savez u svojoj spoljnoj politici odražava nade celog naprednog čovečanstva, koje teži za dugotrajnim mirom i ne može biti zainteresovano u novom ratu koji je plod kapitalizma. Sovjetski Savez Iskreni pobomik slobode i nezavisnosti svih naroda, neprijatelj je nacionalnog i rasnog ugnjetavanja, kolonijalne eksploatacije u bilo kom obliku. Opšti odnos snaga između sveta kapitalizma I sveta socijalizma, odnos koji se usled đrugog svefskog rata izmenio, još više je pojačao značaj spoljne politike sovjetske đržave i proširio razmere njene' spoljnopolitičke aktivnosti. Oko zadatka obezbeđenja pravedhog demokratskog mira ujedinile su se sve snajte antiimperljalističkog i antifašističkok tabora. Na toj bazl Izrasla je 1 ojatala prijateljska saradnja SSSR i đeteokratskih zemalja u svirn pltanjima flooljne politike. Te zemlje, a u prvonv redu zemlje nove demokratije .Jhgoslavija, Poljska Cehoslovačka, Albanija, koje su odigrale veliku ulogu u pslobodilačkom ratu protiv fašizma, i Bugarska, Rumunlja, Mađarska, a donekle 1 Finska, koje su se prldružile Vntifašističkom frontu, bile su u posleiatnom perlodu upoml borci za mir, za demokratlju, za svoju slobodu i nezavisnost a protiv svih pokušaja ođ strane SAD i Engleske da njihov razvitak okrenu unazad i da Ih ponovo upregnu u imperljalističkl Jaram. Uspesl 1 porast međunarodnog prestlža demokratskog tabora nisu bili po volji Imperijalistima. Već u toku drugog svetskog rata stalno je u Englesfcoj 1 SAD rasla aktivriost reakcionamih snaga, koje su nastojale da osujete koordlnirane akclje savezničklh sila, da otegnu rat, da oslabe SSSR 1 da spasu fašistlčke agresore od potpunog poraza. Sabotiranje drugog fronta od strane anglosaksonskih imperijalista, s Cerčllom na čelu, jasno je odražavalo tu tenđendju, koja je u suštinl pretstavljala nastavak »minhenske« politike u novoj, izmenjenoj situaciji. Ali dok je trajao rat, reakcionaml krugovl Engleske i SAD nlsu se usuđivali da istupaju protiv Sovjetskog Saveza 1 demokratskih zemalja s otvorenim vizirom, znajući dobro da su simpatije narodnih masa u celom svetu potpuno na strani ovih dmgih. Međutim već posleđnjih meseci rata, pred njegov svršetak, situacija se počela menjati. Još u toku pregovora na Berlinskoj konferenciji triju velesila u julu 1945 anglo-američki imperijalisti pokazali su da ne žele voditi računa o opravdanim interesima Sovjetskog Saveza 1 demokratskih zemalja. Spoljna politika Sovjetskog Saveza 1 demokratskih zemalja za protekle dve godine Jeste politika borbe za dosledno ostvarenje demokratskih principa posleratnog sveta. Države antiimperijalističkog tabora bile su verni i dosledni pobornici u ostvarivanju tih principa, ne otstupajući od njih ni za dlaku. Zato je glavni zadatak spoljne politike đemokratskih država posle rata bila borba za demokratski mir, za likvidaciju ostataka fašizma i za sprečavanje obnavljanja fašističke imperijalističke agresije, za afirmaciju principa ravnopravnosti narođa i poštovanje njiliiova suvereniteta, za opšte smanjenje naoružanja uopšte i zabranu najrazornijih vrsta oružja koje su namenjene masovnom uništavanju mimog stanovništva. Pri rešavanju svih tih zadataka sovjetska diplomatija i diplomatija

demokratskih država naišle su na otpor anglo-američke diplomatije, koja posle rata stalno i dosledno sprovodl liniju napuštanja opštih principa izgradnje posleratnog sveta, proklamovanih za vreme rata od strane saveznika, i zamenjivanja te politike mira i jačanja demokratije novom politikom, politikom podrivanja opšteg mira, zaštite fašističkih elemenata i gonjenja demokratije u svim zerpljama. Ogroman značaj ima zajednička aktivnost diplomatije SSSR i demokratsklh država koja teži za rešavanjem problema smanjenja naoružanja I zabranom naročito razorne vrste oružja atomskih bombi.

Na inlcijativu Sovjetskog Saveza podnesen je Organizaciji ujedinjenih nacija predlog o opštem smanjenju naoružanja i predlog o tome da se kao najpreči zadatak ima smatrati zabrana proizvodnje i upotrebe atomske energije u ratne svrhe. Taj predlog sovjetske vlađe naišao je na ogorčen otpor od strane SAD i Engle'ske. Svi napori imperijalističkih krugova bili su usmerenl na sabotiranje rešenja te stvari, što se izrazilo u beskrajnim I beskorisnim isticanjima svakovrsnih smetnja i barijera kako bl se omelo donošenje bilo kakvih efikasnih praktičnih mera. Aktivnost delegata SSSR i demokratskih zemalja u organima Organizacije ujedinjenih nacija ima karakter sistematske svakodnevne uporne borbe za đemokratske osnove međunarodne saradnje, za razgollćavanje intriga imperijalističkih zaverenika protlv mira i bezbednosti naroda. "

То se naročito jasno vidi, na primer, pri pretresanju situacije na sevemim granicama Grčke. Sovjetskl Savez i Poljska ođlučno su ustall protiv iskorižćavanja Saveta bezbeđnosti za diskreditovanje Jugoslavije, Bugarske 1 Albanije, koje imperijalistl lažno optužuju za agresivne akte protiv Grčke. Sovjetska spoljna politika polazi od fakta napoređnog postojanja za đužl period dvaju sistema kapitalizma i socijalizma. Iz toga proizllazi mogućnost saradnje između SSSR i zemalja đrugih sistema pod uslovom da se poštuje princip uzajamnosti i ispunjavaju primljene obaveze. Poznato Je đa je SSSR uvek bio I ostaje veran primljenim obavezama. Sovjetskl Savez pokazao je volju i želju za saradnjom. Sasvlm suprotnu politiku sprovode u Organizaciji ujedinjenlh naclja Engleska i Amerika, koje člne sve da bl se oslobođile ranije primljenih obaveza i da bi dobile odrešene ruke za sprovođenje nove politike, koja je sračunata ne na saradnju naroda, nego na huškanje jednog naroda protiv drugog, na narušavanje prava I interesa demokratskih naroda, na izolaciju SSSR. Sovjetska politika pridržava se kurSa održavanja lojalnlh dobrosusedskih odnosa sa svim đržavama koje pokazuju želju za saradnjom. Prema državama koje su pravl prljateljl 1 saveznicl Sovjetskog Saveza, on j* uvek blo, ostaje i blće veran prijatelj 1 ваveznlk. Sovjetska spoljna pojitlka Ima za cilj dalje šlrenje prijateljske pomoći Sovjetskog Saveza tlm zemljama.

Branećl stvar mlra, sovjetska spoljna politika odbacuje prlncip osvete kad Je reč o pobeđenim narodima. Kao što Je poznato, SSSR Je za stvaranje Jedinstvene, miroljubiva, demH litarizovane đemokratske Nemačke. Formuližući sovjetsku politiku prema NemaćkoJ, drug StalJln Je kazao da »ukratko rečeno, politika Sovjetskog Saveza u nemačkom pitanju svodl se na demilitarizaciju i demokratizaciju Nemačke... DemiUtarizaciJa 1 demokratizacija Nemačke pretstavlja Jedan °d najvažnijih uslova za uspostavljanJe Cvrstog dugotrajnog mira«. Međutim ta politika sovjetske države prema NemačkoJ nailazl na besomučan otpor imperljalističkih krugova SAD I Engleske. Zaseđanje Saveta ministara spoljnih poslova, koje je održano ц Moškvi marta—aprila 1947, pokazalo je da su SAD, Engleska i Francuska sprenme ne samo na to da sabotiraju demokratlzaciju 1 demilitarizaciju Nemačke nego i da likvidiraju Nemačku kao Jedinstvenu državu, da Je raščlane i đa separatno rešavaju pitanje mira, Sprovođenje te polWke vrši se sad u novoj situaciji, kad Je Amerika prekinula sa starlm Ruzveltovim kursom 1 prelazi na novu politiku na politiku pripremanja novih ratnih avantura. (Nastavak na trećoj strarjJ)

2

ZA TEAJAN MIR, ZA NARODNU DEMOKR ATIJUI

Poneđeljak, 10 novembar 1947 g„ broj X