Bhagavad-Gita id est Thespesion melos sive almi Crischnae et Arjunae colloquium re rebus divinis

9'16 BHAGAVAD- GITAE ,

molitur Mapnusüpnawus ad loc. सालानां zT quis fq नवप्रालिवात्तुकब्राकादिप्रालित्वेन प्रतातपग्रूत्यत्वेन च सुखहेतुमाग्रोी ऽ हं ॥ »९&० mensis sum Márgacirshus, qui voluptate afficit, utpote qui abundantiam novae oryzae, aliarumque frugum afferat et aeque frigore atque calore careat.« Attamen ut taceam, praedieari hoc posse etiam de aliis quibusdam mensibus, apparet ex hemist. seq. quo dicitur, Vasantam esse opti. mum inter tempora auni, intelligendum esse mensem ver.num, Ínitialem anni mensem olim fuisse Márgacirsham inde concludi licet, quod alio nomine dictus sit AcnauáyANA, hoc est initium anni (mu, iniualis, WX, annus). Váicákha primus hodie est mensis anni Indici, at constat id olim aliter fuisse. Sin itaque probari posset, fuisse tempore quodam certo Márgacirshum primum anni mensem atque vernum, caussam aptam invenissemus, cur loco Bh. G. Krishnas isti mensi semet ipsum comparaverit. In hoc inquirant astronomi. Invenio in libro utilissimo PuixsEPL, Üseful tables, part. II. p. 18. tabulam ad rationes BrwrLEv: concinnatam mensium, a quibus diversis temporibus anni initium factum sit, antequam fixo anno solari uterentur Indi; Márgacirshus ex Bentleyi sententia initialis fuit inter annos 693 et 451 ante Chr. n. Quod si verum esset, istud tempus loco isto Bhagavadgitae indicatum esse videri posset.)

नह्‌ m. Bh. G. X, 93. mons altissimus, in medio orbis terrarum situs, calici nymphaeae similis, quam quae circumdant folia, eis insulae comparantur septem, in quas dividunt Indi orbem terrarum. Sedes est multorum deorum. (Plura invenies in lexico s. v. HQ. Fishnup. p. 167. et M. Bh. III, 163, v. 11859 seqq. VI, 9, v. 204 seqq. Etymon haud liquet. Fundamentam, cui superstructa est Indorum motio de

monte orbis terrarum: altissimo et centrali, montes sunt