Bitef

ulićnu predstavu), režiju (Pawel Szkotak) i glumaćko ostvarenje (Andrzej Rzepecki) na reaktiviranim Lodjskim Pozoriśnim susretima. Sada Pozoriśte priprema sledeći ulićni spektakl, ćija će premijera biti joś tokom ove godine. Spektakl će nositi naslov »Karmen«, a, osim toga, kako tvrdi Pavel, u njemu će biti koriščene još više štule (»Bordano« - metar i dvadeset od stopaia do poda; »Karmen« - metar i de védését). »Bordano« pozorišta Putnička agencija jeste jednostavna priča о nemoralnoj stvarnosti, zasnovanoj na fanatizmu i netoleranciji, i nesalomljivom čoveku u njoj (igra ga Andrzej Rzepecki, po uzorku na ostvarenje Ryszard Cieślak iz »Nesalomljivog princa« Kalderona— SlovackogGrotovskog) herojskom nekomf or misti, slobodnom slobodom nepomirljivosti. Tema je zasnovana na istoriji života i smrti Đordana Bruna, spaljenog 1600. godine na lomači za neodgovarajuće poglede i »Dell’infinito universo e mondi«. U predstavi su korišćeni autentični dokumenti sa procesa i dela filozofa, pedesetih godina sva prevedena na poljski, kako bi se predstavila u negativnom svetlu. Đordanovu storiju Putnička agencija je ispričala mudro i efektno, koristeći sve mogućnosti i blagodeti sredstava alternativnog, ulienog spektakla. Predstava je igrana horizontalno i vertikalno, zahvaljujući visokim elementima scenografie i, znaćajnoj u ovakvim spektaklima, veštini igre na štulama (glumce Putničke ageneije školovao je u ovoj oblasti virtuóz Marćin Kenšicki iz pozorišta Osmoga dana). Vatra, vetar, paperje i voda, a čak tzv. životne namirnice, koriščeni su na različite načine. „Igrali su“ i gledaoci, i prostor, eksploatisani su nagost i izdržljivost glumca komę je poverena glavna uloga. I tako je na originalan naćin realizovana univerzalna priča. Bordano je izgoreo da bi se preporodio u idealnoj, andeoskoj stvarnosti. Fantastičnoj: punoj ljubavi. Na kraju je jedna lepa scena ... Snaga pozorišta Putnička agencija, uličnog pozorišta, pozorišta kője, stavljajući intelekt u drugi plan, angażuje sva ćula, raćunajući na osetljivost [ne: kompetenciju] gledaoca, jeste u tome śto u gledaocu, opterećenom probłemima i posłom, użurbanom, raspaljuje najdublje ćeźnje. Pośle spektakla, u masi, sreo sam prijatelja koji je plakao. Odrastao čovek plakao je kao dete, kao usedelica, plakao je zbog neshvatljive, intenzivne, kratkę kao blesak radesti, od uzbudenja trenutnom ozarenośću da negde zaista postoje prave vrednosti. □ Kajetan Piekarski, »Opcje«, br. 1, 1993. Dell’infinito, universo e mondi Przedstawienia uliczne w Katowicach. Ze strzępóv pamięci wyłaniają się wspomnienia akciji plenerowych warszawskiej Akademii Ruchu, jakichś happeningów, może przedstawień organizowanych w ramach dawno zapoznanych Katowickich Przeglądów Klubowych Teatrów i Kabaretów, okolicznośiowych inscenizacji w bramach Teatru Cogitatur,

skromnej ulicznej adaptacji »Uniformów« Teatru Ruchu i Dźwięku 10TA ... Wydaje się że w Katowicach dawno stracono nadzieję na ożywienie żuwą kulturą szarych, marnych ulic. Aż przyjeżdża do Katowic młodziutkie Biuro Podróży z Poznania ze spektaklem ulicznym »Giordano«: potężnym, feerycznym przedsięwzięciem, trochę cyrkowym, łączącym w sobie echa tradycji inscenizacji romantycznych ze szwiadomą teatralną alternatywnością, rodem z najlepszych doświadczeń polskiego teatru alternatywnego lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Teatr Biuro Podróży przyjechał do Katowic na zaproszenie komercyjnej stacji radiowej Silesia Flash, aby zagrać z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru. Odpowiedzią na komercję jest w teatrze gwiazdorstwo lub właśnie: ulica. Radiu Flash, wykorzystującemu w celach reklamowych tę druga opcję udało się zgromadzić na pasażu przy Składnicy Harcerskiej, mimo nieprzyjemnego, wczesnowiosennego chłodu, tłum. Ulica zaczęła tętnić życiem: muzyka, żwiatlo, ruch. Ciemność i ogień. Teatr Biuro Podroży powstał w 1988 roku w Poznaniu z inicjatywy Pawia Szkotaka (weześniej wspókwórcy Teatru Wznowionego z Bydgoszczy, zespołu nagrodzanego za spektakl »Sztuczne oddychanie« na 13 Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Debiutujących »Start ’B5« w Kielcach), »Giordano« jest trzecią samodzielną realizacja Biura Podróży, po specktaklach: »Einmal ist keinmal« (1989) i »Łagodny koniec żmierci« (1990). W 1991 roku Teatr przygotował wraz z Teatrem Ósmego Dnia i Teatrem Provisorium przedstawienie »Wschód« (reżyserowane przez Janusza Opryńskiego i Lecha Raczaka), okolicznościowe przedsiewzęcie uliczne pokazane na międzynarodowym festiwalu w Moguncji. Uliczny“ »Giordano« powstał w wyniku poszukiwania przez Biuro Podroży własnego, trwałego miejsca na mapie polskiej alternatywy teatralnej. Silne przeświadczenie o szansie, jaką daje teatrom ulica, przyniosło znakomity teatralny efekt i pasmo sukcesów: świetne przyjęcie podczas Mięzynarodowego Festiwala.Teatralnego »Malta ’92« w Poznaniu i jeleniogórskiego Festiwalu Teatrów Ulicznych oraz główne nagrody: za spektakl (obok Teatru Snów z Gdańska, również za przedstawienie uliczne), reżyserię (Paweł Szkotak) i kreację aktorską (Andrzej Rzepecki) na reaktywowanych Łódzkich Spotkaniach Teatralnych. Teatr przygotowuje obecnie kolejne przedsięwzięcie uliczne, którego premiera ma odbyć się jeszcze w tym roku. Spektakl ma nosić tytuł »Carmen«, a ponadto, jak zapewnia Paweł, będą wykorzystane w nim jeszcze wyższe szczudia (»Giordano« - metr dwadzieścia od stopy do podłoża. »Carmen« - metr dziewięćdziesiąt). »Giordano« Teatru Biuro Podróży jest prościutką opowieścią o rzecywistości niemoralnej, zasadzajacej się na fanatyzmie i nietolerancji i zanurzonym w niej człowieku niezłomnym (granym przez Andrzeja Rzepeckiego na podobieństwo kreacji Ryszarda Cieślaka z »Księcia Niezłomnego« Calderona-Slowackiego-Grotowskiego), heroicznie nonkonformistycznym, wolnym wolnością nieprzejednania. Temat osnuty został na historii życia i